Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

25.06.09 Ο Michael Jackson έφυγε

Πόσες φορές δεν χόρεψα στο φεγγάρι φορώντας το μαύρο μου πέτσινο τζάκετ; πόσες φορές, μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης, δεν έγινα εκείνος ενώ η μορφή του λαμπύριζε στα μάτια μου;

Στις 25.06.09 Ο Michael Jackson έφυγε. Ίσως να ήταν πολύ περισσότερο Άνθρωπος απ' ότι ο πλανήτης μπορούσε να δεχτεί, ίσως η καρδιά του να μην άντεχε άλλο να πληγώνεται και για αυτό να τον πρόδωσε αυτήν την "μαύρη" Πέμπτη του Ιούνη.

Την ώρα που το έμαθα έκανα μπάνιο και όπως πάντα είχα αφήσει ανοιχτό το ράδιο έχοντας δυναμώσει το βόλιουμ. Νόμισα πως δεν άκουσα καλά, πετάχτηκα έξω και όντως ο σπίκερ μιλούσε για το Μιχάλη. Ακόμα και τότε δε θέλησα να το δεχτώ. Με σαπουνάδες σε ολόκληρο το σώμα μου μπαίνω στη 'zougla', "Πέθανε ο βασιλιάς της pop", έγραφε με μεγάλα γράμματα. Έκλαψα.. η σκέψη μου ταξίδεψε στη πρώτη φορά που άκουσα το 'Βille Jean', στη μέρα που χόρεψα στο ξυλόκαστρο το 'beat it'.. όλη μου η μεταεφηβική ηλικία γράφει Jacson, γράφει 'Βeat it'.

Από το μαγικό αυτό ταξίδι με ξύπνησε ο άχαρος ήχος του τηλεφώνου. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν μια φωνή που σφάδαζε, νόμιζα πως με κάποιος έπαιζε με τον πόνο μου, το έκλεισα. Το τηλέφωνο ξαναχτύπησε, λέω δεν θα απαντήσω, όμως η επιμονή του με αναγκάζει να σηκώσω το ακουστικό. Απαντώ απότομα και ο Γιάννης Ξ. μου λέει με τρεμάμενη φωνούλα, "τον χάσαμε", δεν χρειάστηκε να πούμε τίποτα άλλο μιας και τα επόμενα 20 λεπτά ακούγαμε ο ένας τον άλλο να κλαίει. Ο Γιάννης είναι από εκείνα τα παιδιά που μαζεύαν τις οικονομίες τους για να πάνε να δούνε τον βασιλιά σε διάφορους προορισμούς στην Ευρώπη. Ακόμα και τώρα ετοιμαζόταν να πάει στο Λονδίνο. Αυτό το εισιτήριο αξίζει όσο 10 συναυλίες μου είπε κλείνοντας το τηλέφωνο.

Εκείνη η μέρα αλλά και οι αμέσως επόμενες με βρήκαν κλεισμένο στο δωμάτιο μου να ακούω όλους εκείνους τους "μαύρους" δίσκους. Το βραδάκι μαζί με το φαγητό έβαλα και το 'Thriller'
ήταν σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα, τίποτα. Κάποιες στιγμές όμως συνειδητοποιούσα τι πραγματικά είχε συμβεί και δεν μπορούσα ούτε να αναπνεύσω. Με παρηγορεί το ότι σίγουρα θα είναι πάντα κοντά μας με τη μουσική του, με τα χορευτικά του, με τα ωραία του. Πάντα ήθελα να πάρω το γιο μου και πάμε να τον δούμε από κοντά. Το όνειρό μου ήταν να κερδίσουμε ένα σαββατοκύριακο μαζί του. Εκεί θα τον ρώταγα χιλιάδες πράγματα για τη ζωή και τη μουσική του.

Θα του έλεγα και τη δικιά μου ιστορία, γιατί τον γιο μου όλοι τον φωνάζουν Mike ενώ το όνομά του είναι Παντελής. Θα του έλεγα πως πλησίασα την γυναίκα μου όταν την πρωτογνώρισα δουλεύοντας σε ένα catering στη Χαλκιδική. Καθόταν απέναντι μου όλο το βράδυ, έπινε και έτρωγε μαζί με τις φίλες της, η ρετρό μελωδίες της Judy Garland έδιναν και έπαιρναν, εγώ έφτιαχνα καινούρια κομμάτια σοκολατίνας από ότι είχε περισσέψει από τα πιάτα αυτών που έτρωγαν πρώτοι το επιδόρπιο. Την βλέπω ότι πάει να φάει, πετάγομαι, τρέχω προς εκείνη και τη σταματώ. Της λέω, άστο αυτό θα σου φέρω ένα άλλο, κατάλαβε. Όταν χαλάρωσε η πολύ δουλειά βρεθήκαμε μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Τα μάτια της έλαμπαν όπως του Michael, ήταν μία οπτασία. Στη κουβέντα επάνω της είπα πως μου αρέσει γιατί μοιάζει με εκείνον. Χαμογέλασε με πήρε αγκαλιά και με έσφιξε πάνω της, ήταν μαγικά. Πέρυσι πάλι, στο πανηγύρι του Αϊ Λιά στο Κερασοχώρι, πλησίασα μία κοπελιά αλλά όταν της είπα ότι μοιάζει με τον Ρικέλμε, τον επιθετικό της Boca juniors, μάλλον δεν πολύ ενθουσιάστηκε.

Ο Μιχάλης για όλους εμάς ζει! Δεν πέθανε απλά έκανε ένα βήμα παραπέρα, όπως όταν άφησε τα αδέρφια του για να προχωρήσει μόνος. Ετσι και τώρα μας δείχνει πως πρέπει να προχωράμε, να απελευθερωνόμαστε, να γινόμαστε οι καλύτεροι.

Καλό ταξίδι, σύντομα και πάλι μαζί.

Θωμάς Μαύρος

11 σχόλια:

Νέλη Μπορμπόκη είπε...

ο michael ζει για πάντα στις καρδιές όλων όσοι πίστεψαμε στον άνθρωπο και στην ομορφιά.
ο βρομιάρης αυτός ο δημοσιογραφος , ο Martin Bashir που του πήρε τη γνωστή συνέντευξή είναι μεγάλος κόπανος και πρέπει να λιντσαριστεί υποδειγματικα.

michael come back....
f*** tabloids , are telling lies.

Ανώνυμος είπε...

Νέλλη δε διαφωνώ με την ουσία της παρατήρησής σου, αλλά 'να λιντσαριστεί παραδειγματικά' όχι 'υποδειγματικά'.
Νομίζω ότι αν ο Michael ήταν κοντά μας, θα ήθελε να μιλάμε σωστά ελληνικά.

Ρένος

Νέλη Μπορμπόκη είπε...

Ντρέπομαι και λυπάμαι τόσο....
Έχεις απολυτό δίκιο Ρένο ,είμαι σίγουρη οτι ο Michael θα ήθελε όλοι να μιλάμε πιο σωστά τα ελληνικά, λένε οτι και ο ίδιος, όντας λάτρης τούτου του τόπου, μίλαγε τα ελληνικά άπταιστα και του άρεσε να διαβάζει τους αρχαίους.
Ευχαριστώ για την διόρθωση.
φιλικά Νέλη.

Ανώνυμος είπε...

αντίο σύντροφε

Unknown είπε...

Ρε παιδιά, μήπως κοροϊδεύει ο Θωμάς;
Ποίος θα έλεγε σε κοπέλα πως μοιάζει με το Michael Jackson;
Kαι καλά με ton Jackson πες ΟΚ ήταν της μόδας κλπ. Με τον Ρικέλμε ρε φίλε; πλάκα μας κάνει;
Χιούμορ με το θάνατο;
Ε, όχι και με το θάνατο ρε φίλε. Ντροπή είναι.

Ανώνυμος είπε...

Χιούμορ Γιαννάκη και μάλιστα "μαύρο".

Ανώνυμος είπε...

Σας φαίνεται κάτι αστείο; Έχω μιλήσει προσωπικά με τον Θωμά και είναι τραγικό να λέτε πως θα έκανε πλάκα με κάτι τέτοιο.
Σταματήστε τη συκοφαντία. Αν θέλετε πίσω από την ανωνυμία του νετ να βγάζετε τη χολή σας, τραβάτε αλλού.

Γιώργος Μαυρούδης.

κοστασ χλιουλης είπε...

michael we love you....
you are unforgetable...

Αλοίσιος Φλέρης είπε...

«Μισή ζωή μαύρος, μισή ζωή λευκός…

Μάικλ Τζάκσον ζεις, για πάντα Παοκτζής»

Ανώνυμος είπε...

ενα κομμάτι δερματος του μαικλ εκτεθηκε προσφατα στην Κροατία.Σπάνιες στιγμες για όλους εμάς που τον αγαπήσαμε..

http://www.youtube.com/watch?v=hNdPuPqBjpU

Φάνης Πάλλης

Ανώνυμος είπε...

Πολλά μπορώ να αντέξω (και έχω αντέξει) στη ζωή μου, αλλά όχι τις ηθελημένες ανακρίβειες.

Ο Ρικέλμε είναι καθαρό δεκάρι και όχι επιθετικός.

Ματθαίος Χ. Καρύτσης