Επίπληξις

μία μικρή ιστορία του Ιούλιου Πτιμπέρ (πρώην Ζαν Λυκ Κορμοράνος)




Εκπαιδευτήρια Ι.Ν.Καραχάλιου, Γέρακας Αττικής. Το κουδούνι του σχολάσματος χτυπά και τα παιδιά απ’ όλες τις τάξεις του δημοτικού ξεχύνονται στους διαδρόμους φωνάζοντας και σπρώχνοντας το ένα το άλλο.
Όλα;
Όχι, για το Β2 η μέρα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Η καθηγήτρια φυσικής αγωγής, ο δάσκαλος και ο διευθυντής κοιτούν με παγωμένο βλέμμα τους μαθητές, στους οποίους έχουν δώσει εντολή να παραμείνουν στα θρανία τους και να μη μιλάνε. Την αρχή κάνει η γυμνάστρια:

«Σήμερα αποδείξατε ότι δεν θέλετε να σας συμπεριφέρονται σαν σε ανθρώπους. Με απογοητεύσατε. Από εδώ λοιπόν και στο εξής, αφού έτσι το θέλετε, η ώρα της γυμναστικής θα γίνεται στην τάξη. Θεωρητικά. Δεν θα ξαναβγεί κανείς έξω.»

Συνεχίζει ο δάσκαλος:

«Εκθέσατε το τμήμα, εκθέσατε εμένα, εκθέσατε το σχολείο ολόκληρο. Μα, κυρίως, εκθέσατε τους ίδιους σας τους εαυτούς. Η συμπεριφορά σας προς την κυρία γυμνάστρια ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Απαράδεκτη! Από σήμερα αλλάζουν πολλά. Δυστυχώς για όλους μας, εσείς το επιλέξατε.»

Και τέλος ο διευθυντής:

«Είμαι εκπαιδευτικός εδώ και τριάντα χρόνια. Τέτοια κατάντια δεν έχω ξαναντικρύσει. Γιατί περί κατάντιας πρόκειται. Λάθος τα έχετε ζυγίσει τα πράγματα. Μα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.
Πουτανάκια…»



.