Στην προσπάθειά τους αυτή, αλλίμονο, είναι μόνοι. Η πορεία τους δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στη συντριβή τους αλλά, αυτή δεν είναι και η μοίρα των Ανθρώπων (με Άλφα κεφαλαίο) που επέλεξαν να είναι μεγαλύτεροι από την εποχή τους;
Παραγωγή: Μετέχνιο, Αθήνα 2009
Εικόνα: Έγχρωμο
Ήχος: Στέρεο
Πρωταγωνιστούν: Ζαν Λυκ Κορμοράνος, Κρίττων Κακάβουρας
Η ταινία κυκλοφορεί και στα εγγλέζικα με τίτλο Us and Them (Εγώ και ο Άλλος)
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Παιδιά ερίγησα!
Το συναισθηματικό εκτόπισμα αυτής της δημιουργίας είναι τεράστιο!
Αν στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης το ρίγος αυτό μας το χάριζε το ηλεκτρικό μπουζούκι του Μίκη, τώρα είναι το Μετέχνιο ο κεραστής του λυτρωτικού αυτού Λυγμού, του μικρού, του μέγα!
Ρένος
Χρόνια είχε να με συγκινήσει τόσο μία ταινία. Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια, σας έχω αφιερώσει μια κριτική παρουσίαση στο aimof.blogspot.com
Και πάλι ευχαριστώ.
Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα του μετέχνιου ,πράγματι κάνατε καλή δουλειά και αυτή τη φορά, και πάλι μπράβο.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω ,τι γίνεται με το θεατρικό που ανεβάζετε? Θα παιχτεί μέσα στον Μάη? Είμαστε εδώ μεταμόρφωση κόσμος και περιμένουμε ακούσαμε είναι καλό.
ενιωσα παρακολουθωντας το οτι κανεις δεν ζητουσε να μου εκμαιευσει την ταυτιση ενω ταυτοχρονα λιγωνα,μεθουσα την αληθεια του.νοηματα που υπηρχαν μεσα μου ασχηματιστα,μεσα στην αγωνια τους να ειπωθουν, τα ακουγα να διατυπωνονται με σαφηνεια,την αφοπλιστικη σαφηνεια του ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΥ.ΤΟΥ ΑΝΕΠΙΤΗΔΕΥΤΟΥ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Αδυνατούσα να κατανοήσω αν έβλεπα ηθοποιούς ή αν εγώ ήμουν ο ηθοποιός και αυτοί το κοινό, παρόλο τον ψηφιακό τους εγκλεισμό στο φαντασιακό χωρόχρονο του διαδικτύου. Bravo! Ή αλλιώς όπως είπε ο Σιμόν Κουαβιέ, "Αυτό το μεγάλο ΣΑΝ (όπως το μεγάλο ΟΤΙ) του θεάτρου, πάντα στο αυθεντικό θέατρο, συγκρούεται με τον κενό πυρήνα της πρόσκαιρης ύπαρξής μας."
Το μπράβο δεν είναι μόνο λίγο, ανύπαρκτο, αλλά θα το πω στον εαυτό μου, εκεί μας εξυψώσατε, εκεί μας καταντήσατε!
Thanassis Atsipopoulos, Queens, NY. US
ε ρε καΨιμο..
με το ψ να εξεχει,
ετσι για το στυλ../
Το κάψιμο είναι μια πολύ μπανάλ εξήγηση για τα πάντα.
Dirty Three και ξερό ψωμί. Στο τελευταίο λυτρωτικότατο πλάνο, ήθελα να κλάψω πριν καν το καταλάβω.
Δημοσίευση σχολίου