Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Θεματικές ενότητες
- Αναλύσεις (2)
- Άνθρωποι (29)
- βιβλίο (6)
- Γράμματα (12)
- δεξιό χιούμορ (4)
- Εκλογές (2)
- έξοδος (1)
- θέατρο (5)
- Κοινωνία (15)
- λογοτεχνία (23)
- μίκυ μάου (2)
- Μουσική (3)
- Μπιλιμπόη (5)
- μυθιστόρημα (8)
- ποιητικό video (2)
- συνεντεύξεις (2)
- ταινία (26)
- Events (5)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2021
(1)
- ► Δεκεμβρίου (1)
-
►
2016
(3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
▼
2015
(12)
- ► Δεκεμβρίου (4)
-
►
2013
(12)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (2)
-
►
2012
(7)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2011
(8)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2010
(9)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2009
(22)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (8)
-
►
2008
(5)
- ► Δεκεμβρίου (5)
Αναρτήσεις
10 σχόλια:
Καλοκαιρινό και ανάλαφρο κωλαράκι.
Συγχαρητήρια,άλλο ένα ομοφοβικό βίντεο...
Ένα βίντεο-δήλωση από την Κολεκτίβα η οποία δείχνει να μη χάνει το κριτικό της momentum, ακόμη και τώρα που θα περίμενε κανείς πως έχει κάθε λόγο να σωπάσει με την κυβέρνηση της αριστεράς. Γιατί τί άλλο μπορεί να είναι αυτό το βίντεο παρά μια ρετρο-φουτουριστική παρέμβαση στις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, ή, καλύτερα, και με όρους Μαρξιστικούς, παρά μία κριτική της πολιτικής οικονομίας, η οποία δεν αρκείται στο να ζητάει 'αναδιανεμητικά' ή ακόμη χειρότερα ‘αναπτυξιακά’ μέτρα, παρά καταδεικνύει το πως οι κλασσικές καπιταλιστικές κατηγορίες, όπως η υπεραξία, η μισθωτή εργασία και το εμπόρευμα, δεν είναι απλά κατηγορίες που μπορούν να αντιστραφούν, φερ' ειπείν μέσω 'κατάργησης των συμβάσεων', αλλά εμποτίζουν ριζικά το κοινωνικό οικοδόμημα και τους δρώντες εντός του.
Μπορεί να μη λέγεται ξεκάθαρα, αλλά υπονοείται σαφέστατα, πως το χαρούμενο αυτό ρομποτάκι είναι πράγματι χαρούμενο, αλλά μόνο όσο 'κουρδίζεται'- η jouissance του δηλαδή διαρκεί μόνο όσο η εξουσία αποφασίζει να το παράγει ως τέτοιο. Γιατί η εξουσία, (και, ναι, εδώ το Μετέχνιο μπορεί να νοηματοδοτεί την εξουσία ως μία αφηρημένη δύναμη, αλλά ταυτόχρονα τη βλέπει και- Φουκωικά- ως παραγωγική), ή καλύτερα οι δομές της, επεκτείνονται από τη σφαίρα του 'οικονομικού', του οποίου η αυτονομία είναι ούτως η άλλως μύθευμα, σε αυτήν του κοινωνικού', των προσωπικών απολαύσεων και -αυτού που κάπως καταχρηστικά θα ονομάζαμε- 'στιγμών ζωής'. Φυσικά, εδώ διακρίνει κανείς ξεκάθαρα τον πεσιμισμό ενός Haxley. Αλλά το Μετέχνιο δεν αρκείται εκεί, πάει ακόμα πιο πέρα: Δεν είναι απλά η εξουσία που βολεύεται με χαρούμενα υποκείμενα, και αντίστροφα, τα χαρούμενα υποκείμενα βολεύονται μέσα στη χαρά τους, είναι και οι νόμοι, εν προκειμένω αυτοί της θερμοδυναμικής, ή, σύμφωνα με την ανάγνωσή μας, αυτοί της 'καπιταλιστικής πολιτικής οικονομίας', που θέτουν όρια, υπάρχει μια υλική-πραγματική βάση πέραν των αναπαραστάσεων και της ‘ψευδής συνείδησης’. Κάνει δηλαδή η κολεκτίβα αυτό που δεν έκανε κανείς άλλος μέχρι τώρα: Περνάει από την κριτική της αναπαράστασης και τη θεωρία των κοινωνικών κατασκευών σε αυτό που ο θεωρησιακός ρεαλισμός, σύμφωνα με Levi Bryant, ονομάζει ως το ‘ρεαλιστικό υπόστρωμα’ πάνω στο οποίο εμμενώς ‘συμβαίνουν’ τα πράγματα, κατασκευάζονται ταυτότητες, πολιτισμικές προτιμήσεις και συναισθηματικές διαθέσεις. Δεν παράγεται δηλαδή απλά το πλασματάκι ως χαρούμενο μέσω μιας νεκροπολιτικής της εξουσίας, αλλά η ίδια η χαρά του προϋποθέτει την υλική βάση στην οποία (δυνητικά) θα διεξαχθεί.
Η ανάγωνση σας κύριε Σαράντη παραβλέπει εντελώς τα αφηγηματικά στοιχεία αυτού του φιλμ, τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι σε πρώτο πλάνο και σκοπίμως τονίζενται από τους δημιουργούς.
Αγνοείτε π.χ. πλήρως την κοπέλα που μαγειρεύει στην αρχή, τη σακούλα με τα ψώνια, τα χρήματα, την αργή κίνηση και στο τέλος την πτώση. Για να μην πω για τη μουσική- εμβληματική- του Χατζηδάκι.
Εμετός, μόνο.
Εκπλήσσομαι ευχάριστα να βλέπω ότι υπάρχουν ακόμα Άνθρωποι - καλλιτέχνες που στηρίζουν τις συλλογικές κουζίνες. Δύο μπράβο από εμένα στο μετέχνιο!
teleia h mousikoula
please mporw na exw ena link me th mousikh tou hey panos??? mou eixate pei kapote pws legetai alla de mporesa na vrw to jazz collection auto.
an ginetai kai se private message an exete provlhma
xilia euxaristw
pano, perimenoume na ksanaemfanisteis
δεν θυμαμαι καθολου πια, αλλα ηταν σε συλλογη με μουσικες απο ταινιες του Γουντι Αλλεν.
euxaristw gia th voh8eia, thn allh fora eixate grapsei gia th mousikh tou hey panos: "to jazz soundtrack
einai to ''dont miss the sunday mornings'' των ' Easy Listening Instrumentals' ειναι λιγο σπανιο
αλλα αν ψαξεις καλα θα το βρεις καπου στο internet!"
mhpws auto sas 8ymizei kati? den mporw na vgalw akrh.
mporeite na ginete pio sygkekrimenoi?
xilia euxaristw!
maresei para poly auto to kommati, giayto rwtaw toso epimona
Δημοσίευση σχολίου