Επιτέλους κάποιοι πήραν το μέρος των ταξιτζήδων. Επιτέλους κάποιοι αφηγούνται την ιστορία από τη σκοπιά του οδηγού ταξί, όχι των επιβατών, όχι των πεζών ή των οδηγών Ι.Χ.
Κόλαση δεν είναι τα ταξί ή οι ταξιτζήδες. Κόλαση είναι οι άλλοι. Το μετέχνιο μαζί με τον λαό, με τους αδικημένους. Εύγε.
οι αλλοι ειναι κολαση ή ο συνεργειας που δεν καταφερε να σας φτιαξει την πορτα για να βγειτε και τωρα που δεν ανοιγει απο μεσα παρακαλατε τους συνεπιβατες να σας απεγκλωβισουν.
καπως ετσι το καταλαβα
αφηστε την ποιηση δεν σας ταιριαζει κολαση ειναι η εποχη που δεν εχει αναγκη τους αυτοεμπαιγμους σας.(πες οτι φταιει η εποχη γιαυτο)
ομως τα ετσι ειμαι γω και δεν αλλαζω ειναι για μικρα παιδια ή αλαζονες διαλεξτε μιας και το χολι γκρειλ της κηνικοτητας καποια στιγμη πιανει και πατο.
δεν ειναι συμβουλη ουτε κριτικη αλλα κατονοηση αφηνοντας τις επιφυλαξεις μου απεξω.
Έγώ (κ είναι δεικτικό που ξεκινάω με το εγώ) με τόσες πόρτες ανοικτές οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι οι άλλοι είχαν κλάσει κ ήταν κόλαση εκεί μέσα ή, αν θέλουμε να παίξουμε λίγο με τις λέξεις, "κώλαση" είναι οι άλλοι? Δε ξέρω. Εγω τη μουσική του σουηδού θυμήθηκα πάντως.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως τώρα θα αναγκαστώ να μελετήσω Ζαν πολ ώστε μπας και νιώσω όσο έχω βιώσει τον αγαπημένο μου Jonas Hellborg στην ομώνυμη μουσική του θύελλα. Τώρα αν θυμάμαι καλά και ο hellborg και ο Μπελμοντό ...από σαγόνι... περισσεύει.
Anyway.
Γιατί με κουράζουν οι φιλοσοφίες.
Αυτές οι ύπουλες οι προτροπές σας. Οι αναφορές. Τα χίντσ... Θυμήθηκα τα πόστ-ιτ τώρα:
Τότε που είχα ακούσει μια ιστορία. Για αυτόν τον μοναχικό τύπο που σκάρωνε μια τεράστια πλάκα ή μήπως δεν ήταν καθόλου πλάκα; χμ εδώ σε θέλω.
Που άφηνε ποστ-ιτ στα κουδούνια που έλεγαν "είμαι στο τάδε μπαρ καφέ". (Το τάδε είναι μεταβλητή ανάλογα την μέρα κ την ώρα. Ανάλογα το κέφι δηλαδή).
Κ μετά οι ανυποψίαστοι καλοπροαίρετοι φίλοι που... (βασικά εδώ να πούμε κ λίγο ότι δεν υπήρχαν κινητά ακόμη έτσι;)... έφταναν στο σπίτι έβλεπαν το μήνυμα κ έλεγαν "Μπα! Άλλο κ τούτο, ας πάω από το τάδε να τον / την βρω" κ δεν παταγαν το κουδούνι.
Ε όλοι αυτοί ξαφνικά βρισκόντουσαν να την ψάχνουν τη φάση στο "τάδε" μέρος.
Εδώ για τις ανάγκες του έργου, ας υποθέσουμε ότι έφτασαν όλοι μαζί εκεί. Πάμε.
Νά 'σου ολο το τσίρκο λοιπόν μαζί στο τάδε, γιατί μιλάμε για τσίρκο αφού ο φίλος μας χτύπαγε στοχευμένα τα κουδούνια, δηλαδή:
γιαγιάδων, νέων, Μπελμοντό τύπου, παράξενων γκρινιάριδων, μεταλλάδων κ ενός μηχανόβιου με παπάκι...
χμ...Μπορώ να πω κ άλλους... Βασικά ο φίλος μας ήταν εραστής του παράξενου. Οπότε χτύπαγε ό,τι πιο παράξενο σε κουδούνι έπαιζε με στόχο να ζυμώσει κάτι μέσα στο τάδε. Στο πεδίο γέλιου. Όλος αυτός κ κόσμος μαζί εεε; Για φαντάσου! Τους έβαλε όλους εκεί μαζί έτσι για πλάκα. Έτσι για το θέαμα.
Αρχικά.
Μετά από λίγο κατάλαβε πως το πράγμα ήταν σοβαρό. Ξέχασε στην άκρη τον φαρσέρ εαυτό του κ σε λίγο πιάστηκε να ζει με τους άλλους. Όλους μαζί. Το τσίρκο αυτό. Την κόλασή τους. Βρέθηκε ανάμεσα τους κ τελικά αφομοιώθηκε.
Κάποιες φορές αφήνει ποστ-ιτ ομως. Επιμένει ότι το κάνει για πλάκα αλλά μπορεί να είναι κ από συνήθεια. Κάποια πράγματα συνηθίζονται.
11 σχόλια:
Ειστε μισογυνηδες εκει στο μετεχνιο, μου φαινεται
ε, μα οι πουτάνες.
Κάτι τέτοιοι βγάλαν το σύριζα...
Δεν αντέχεται ο εμετός, το γαστρεντερικό μου σύστημα είναι υπό κατάρευση όσο ανοίγω τον υπολογιστη να διαβάσω τις αναρτήσεις σας.
Επιτέλους κάποιοι πήραν το μέρος των ταξιτζήδων. Επιτέλους κάποιοι αφηγούνται την ιστορία από τη σκοπιά του οδηγού ταξί, όχι των επιβατών, όχι των πεζών ή των οδηγών Ι.Χ.
Κόλαση δεν είναι τα ταξί ή οι ταξιτζήδες. Κόλαση είναι οι άλλοι. Το μετέχνιο μαζί με τον λαό, με τους αδικημένους. Εύγε.
οι αλλοι ειναι κολαση ή ο συνεργειας που δεν καταφερε να σας φτιαξει την πορτα για να βγειτε
και τωρα που δεν ανοιγει απο μεσα παρακαλατε τους συνεπιβατες να σας απεγκλωβισουν.
καπως ετσι το καταλαβα
αφηστε την ποιηση δεν σας ταιριαζει κολαση ειναι η εποχη που δεν εχει αναγκη τους αυτοεμπαιγμους σας.(πες οτι φταιει η εποχη γιαυτο)
ομως τα ετσι ειμαι γω και δεν αλλαζω ειναι για μικρα παιδια ή αλαζονες διαλεξτε
μιας και το χολι γκρειλ της κηνικοτητας καποια στιγμη πιανει και πατο.
δεν ειναι συμβουλη ουτε κριτικη αλλα κατονοηση αφηνοντας τις επιφυλαξεις μου απεξω.
το ξερω ισως και να μην αξιζει
(τα σοβαρα ποστ περνουν και σοβαρα σχολια)
Κόλαση είναι οι Γάλλοι
μα πώς θα τους ανοίξουν οι συνεπιβάτες; αφού είπες, δεν ανοίγουν από μέσα οι πόρτες. Τρελλός είσαι;
Κι όλα αυτά για ένα sticker; Τί νοήματα πιάνουν κάποιοι; Εγώ χαζός είμαι;
Τι να καταλάβετε από λευτεριά.
Ζήτω το Μετέχνιο!
Έγώ (κ είναι δεικτικό που ξεκινάω με το εγώ) με τόσες πόρτες ανοικτές οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι οι άλλοι είχαν κλάσει κ ήταν κόλαση εκεί μέσα ή, αν θέλουμε να παίξουμε λίγο με τις λέξεις, "κώλαση" είναι οι άλλοι? Δε ξέρω. Εγω τη μουσική του σουηδού θυμήθηκα πάντως.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως τώρα θα αναγκαστώ να μελετήσω Ζαν πολ ώστε μπας και νιώσω όσο έχω βιώσει τον αγαπημένο μου Jonas Hellborg στην ομώνυμη μουσική του θύελλα. Τώρα αν θυμάμαι καλά και ο hellborg και ο Μπελμοντό ...από σαγόνι... περισσεύει.
Anyway.
Γιατί με κουράζουν οι φιλοσοφίες.
Αυτές οι ύπουλες οι προτροπές σας. Οι αναφορές. Τα χίντσ... Θυμήθηκα τα πόστ-ιτ τώρα:
Τότε που είχα ακούσει μια ιστορία. Για αυτόν τον μοναχικό τύπο που σκάρωνε μια τεράστια πλάκα ή μήπως δεν ήταν καθόλου πλάκα; χμ εδώ σε θέλω.
Που άφηνε ποστ-ιτ στα κουδούνια που έλεγαν "είμαι στο τάδε μπαρ καφέ". (Το τάδε είναι μεταβλητή ανάλογα την μέρα κ την ώρα. Ανάλογα το κέφι δηλαδή).
Κ μετά οι ανυποψίαστοι καλοπροαίρετοι φίλοι που... (βασικά εδώ να πούμε κ λίγο ότι δεν υπήρχαν κινητά ακόμη έτσι;)... έφταναν στο σπίτι έβλεπαν το μήνυμα κ έλεγαν "Μπα! Άλλο κ τούτο, ας πάω από το τάδε να τον / την βρω" κ δεν παταγαν το κουδούνι.
Ε όλοι αυτοί ξαφνικά βρισκόντουσαν να την ψάχνουν τη φάση στο "τάδε" μέρος.
Εδώ για τις ανάγκες του έργου, ας υποθέσουμε ότι έφτασαν όλοι μαζί εκεί. Πάμε.
Νά 'σου ολο το τσίρκο λοιπόν μαζί στο τάδε, γιατί μιλάμε για τσίρκο αφού ο φίλος μας χτύπαγε στοχευμένα τα κουδούνια, δηλαδή:
γιαγιάδων, νέων, Μπελμοντό τύπου, παράξενων γκρινιάριδων, μεταλλάδων κ ενός μηχανόβιου με παπάκι...
χμ...Μπορώ να πω κ άλλους... Βασικά ο φίλος μας ήταν εραστής του παράξενου. Οπότε χτύπαγε ό,τι πιο παράξενο σε κουδούνι έπαιζε με στόχο να ζυμώσει κάτι μέσα στο τάδε. Στο πεδίο γέλιου. Όλος αυτός κ κόσμος μαζί εεε; Για φαντάσου! Τους έβαλε όλους εκεί μαζί έτσι για πλάκα. Έτσι για το θέαμα.
Αρχικά.
Μετά από λίγο κατάλαβε πως το πράγμα ήταν σοβαρό. Ξέχασε στην άκρη τον φαρσέρ εαυτό του κ σε λίγο πιάστηκε να ζει με τους άλλους. Όλους μαζί. Το τσίρκο αυτό. Την κόλασή τους. Βρέθηκε ανάμεσα τους κ τελικά αφομοιώθηκε.
Κάποιες φορές αφήνει ποστ-ιτ ομως. Επιμένει ότι το κάνει για πλάκα αλλά μπορεί να είναι κ από συνήθεια. Κάποια πράγματα συνηθίζονται.
Δημοσίευση σχολίου