μια ταινία του Νέλλου Σιδέρη
Πιστός στο κινηματογραφικό είδος που υπηρετεί και για το οποίο λοιδορήθηκε από κοινό και κριτικούς στο χειμερινό φεστιβάλ του Κάλγκαρι, ο Σιδέρης συναντιέται ξανά εδώ με τους μόνιμους πρωταγωνιστές του, Χάρη Φανό και Πέτρο Τσοτσώνη, πλαισιωμένους αυτή τη φορά από την καλλιτέχνι Σώτη Κηπουργού Κολοβού.
Τα διλήμματα που προκύπτουν αβίαστα από την ταινία έρχονται να υπογραμμίσουν απλώς (και όχι φυσικά να "αναδείξουν") την ψυχοσύνθεση του κεντρικού χαρακτήρα, ο οποίος έχει ξεκάθαρα απολέσει τον ίδιο του τον εαυτό. Η σύγκρουση (όχι μόνο εσωτερική) είναι παρούσα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας και επιζητά διαρκώς το αυτοεκπληρούμενο τέλος. Θα είναι όμως το τέλος αυτό μία ακόμα αρχή ή ο ήρωας θα συντριβεί στην ίδια του τη διάψευση; Ο Σιδέρης οδηγεί με μαεστρία στη λύση του δράματος όπως μόνο αυτός ξέρει. Για το λόγο αυτό άλλωστε έχει ονομαστεί ο "απάτσι" του κινηματογράφου από τους εφτά οπαδούς του ή, όπως λέει ο Πέτρος Τσοτσώνης: "Ο Σιδέρης είναι η αιτία που ζω και αναπνέω σήμερα, εδώ, μαζί σας".
Καλή σας διασκέδαση...
Αναρτήσεις
21 σχόλια:
Τι να πω?
Ο ουρανός είναι το όριο...
και ίσως ούτε αυτός, για ένα καλλιτέχνι του μεγέθους του Νέλλου Σιδέρη...
Λένε πως τα μεγαλύτερα έργα τέχνης είναι αυτά που μας μιλούν για πράγματα που ήδη ξέρουμε.
Και απευθύνω το εξής ερώτημα προς όλους: Υπήρξε κανείς που δεν είδε τον εαυτό του μέσα στο δεκάλεπτο αυτό αριστούργημα? Υπήρξε κάποιος που δεν αναγνώρισε, στην τραγική φιγούρα του αριστερού, την απώλεια που, φευ, είναι κομμάτι της ζωής μας?
Όσο για το μπουζούκι που ακούγεται στην τελευταία σκηνή χορού, εκεί ο Νέλλος, ακομπλεξάριστος, απέδειξε πως με λίγη τόλμη, τα πάντα είναι δυνατά. Όσοι σοκαρίστηκαν από αυτό το αναπάντεχο πάντρεμα (αριστερός vs μπουζούκι, διανόηση vs έκσταση, απολλώνειο vs διονυσιακό), είμαι σίγουρος πως, μόλις συνέλθουν από αυτή τη συγκινησιακή χιονοστιβάδα, θα βγουν καλύτεροι άνθρωποι.
Άνθρωποι λέω, με Α Κεφαλαίο.
Ευχαριστώ,
Ζαν Λυκ Κορμοράνος
Πολυ καλό παιδιά,
Η χορογραφία ποιανου ήταν?Θυμιζει κάπως στη φόρμα Νίκο Αγαθηνό ενω η ατμόσφαιρα φέρνει περισσότερο προς Αντρέι Βάιλ και σχολή της Μορμόνης.
Ρωτάω γιατί δεν το γραφει στους τίτλους τέλους.
Πολυ καλή ταινία πάντως,πραγματικά καλή.Τετοιες παραγωγές θέλουμε απ το κέντρο κινηματογράφου!
Α.Λεοντίδης
Τολμη φίλε Ζαν Λυκ,ναι τόλμη...
Ο Νέλος παρουσιάζει έναν αριστερό που πίνει φραπε,ακούει μακεδόνα,χορεύει σαν σκυλάς και ίσως είναι και σεξοδιαστρόφας.'Εναν αριστερό μακριά απ τις στερεοτυπικές αναπαραστάσεις του αριστερού.Μια ανατροπη απ τις λίγες...Τρομερη σύλληψη-απίστευτη παρουσίαση.Επίσης,τιτάνιος ο ρόλος και η ερμηνεία του Χαρη Φανού που ίσως μείνει με χρυσα γράμματα στην κινηματογραφική αιωνιώτητα πλάι σ αυτον του Αντονυ Κουιν ως Ζορμπα και του Πιτερ Λορε ως Hans Beckert. Μπράβο Χάρη,μπράβο Νέλλο!
Ο Νελλος είναι ένας καλλιτεχνης,αλλα και άνθρωπος(γιατί τυγχανει να τον ξερω και ως τετοιον) που τολμα να κανει το βήμα πέρα απ τα καθιερωμένα, που τολμα να κάνει τη ρήξη με το σύστημα που λένε.Ελπίζω να βγω ψευτης αλλά η ταινία αυτή θα ενοχλήσει αρκετους...
Παναγιώτης Χρυσανθόπουλος
Με κομμένη την ανάσα παρακολούθησα αυτή την οδή στο κινηματογράφο. Σοκαριστκή τομή στην έκφραση καθημερινών μικρών δραμάτων.
Ανυπομονώ για τη πρώτη μεγάλου μήκους δουλειά. Παιδιά, μη το καθυστερείτε. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει!
“Αριστερός και χωρισμένος”
η κριτική ματιά του Νέλου Σιδέρη στη συχγρονη αριστερά.
Δεν είναι λίγες οι φορές που στον κινηματογράφο ο έρωτας, η γεννετίσια ορμή, έχει συμβολικά ενσαρκώσει την επανάσταση και τα οράματα για κοινωνική απελευθέρωση. Ο σιδέρης αυτή τη φορά πάει ακόμα παραπέρα και από τους πιο ριζοσπάστες του ιδιόμορφου αυτού κινηματογραφικού είδους τολμώντας μια ιδιότυπη ακροβασία ανάμεσα στο αληθινό και το φανταστικό, το σήμερα και το χτες, την αγωνία του περιεχομένου και την ανεμελιά της απουσίας του.
To “αριστερός και χωρισμένος” είναι η κριτική ματιά του Νέλου Σιδέρη στη συχγρονη αριστερά.
Ο έκπτωτος εραστής – η ενσάρκωση του απογοητευμένου αριστερού που έχει απομακρυνθεί απο το κοινωνικό σώμα που μέχρι πριν ήταν μέλος και ζωντανό κύτταρο του, αναπολεί αυτή τη ζεστασιά που προσφέρει το κορίτσι – κόμμα – και την αγγαλιά – οργάνωση – που όμως αυτή εγγατέληψε -πρόδωσε- τον έρωτα -όραμα- και τώρα μόνος συνεχίζει σε αυτη την ατερμονη μάχη για την ιστορική αποκατάσταση της μνήμης.
Ο Περισσός πάντως ήδη προσπαθεί να υποβιβάσει το θέμα, κάνωντας μια μικρή αναφορά για την ταινία στα ψιλα γράμματα των κινηματογραφικών προβολών του Ριζοσπάστη, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται. «… πρόκειται δηλαδή για μια ξεκαθαρή μανιπουλάτσια του Σιδερη και των ινστρουκτόρων της αντίδρασης , γκεμπελίστικης επινόησης. (...)!!! με τίτλο που δεν ανταποκρίνεται σε τίποτε παρά μόνο στη δημιουργεία εντυπωσεων και παραπληροφόρησης του κοινού ...μην τη δείτε, θα κλαίτε τα λεφτά σας (...) »
Αλλίσιος Φλέρης
τι μεθη να τιναζεις στον αερα το θανατο
σαν αναποδραστη ειναι η αληθεια
και ευλογημενο το ματι
που βλεπει πια
το φιλμ
που κοιτα καταματα
το ματι.
ειδα χθες το φιλμ και αφιερωνω ως ελαχιστο τα στιχακια αυτα που σκαρωσα στο δρομο απο το σινεμα στο μετρο σκεπτομενος το τελος. τετοιες ειναι οι προσπαθειες που μας ανυψωνουν ακομη και αν μας αναγκαζουν να σκυψουμε μεχρι το χτυπημα του τσεκουριου.εμεις οι αριστεροι τα εχουμε ζησει αυτα και παλι.δεν μπορω να πω με σιγουρια.ισως και να ηταν το ιδιο με τωρα.μονο που τοτε οι εχθροι ηταν εκει,ορατοι,τωρα ειναι αορατοι.
και ο ερωτας ως επαναστατικη πραξη προδοσε και προδοθηκε πρωτος.αυτο ειναι και ο υπαρξιακος ισκιος του ηρωα,αυτο ειναι και ο δικος μας,των πιο "παλιων",που εχουμε αρχισει περα απο το να επιπλεουμε να ακουμε και τον καταρρακτη.αναποδραστη ειναι η αληθεια.που μου θυμιζει μια φραση του Σελιν-"να τι ειναι ζωη,ενα κομματι φως που καταληγει στη νυχτα.κι επειτα ισως να μη μαθαιναμε ποτε,να μη βρισκαμε ποτε τιποτα.να τι ειναι ο θανατος."
συνεχιστε.σιγα σιγα γινεται δουλεια...
Οταν ο κοσμος γεμιζει τα σινεμα για θρι-ντι ταινιες δρασεις με διαστημοπλοια,οταν ολοι παριστανουν τους "κουλ" μεταξυ δυο κρισεων πανικου,ο Νελλος Σιδερι και το εκλεκτο επιτελειο του προσανατολισμενοι στην ΟΥΣΙΑ,σε απολυτη ενδεια καθε ειδους στηριξης,χωρις να μιλουν[αλλα χορευοντας] μας ιστορουν ακτινογραφιες.
Αριστουργημα.
Διολου εν επιθυμω δια να ενασχοληθω, μα και να εισχωρησω εις εναν κυκεωνα κριτικης του συγκεκριμενου Εργου με εναν τροπο κυριως ειπειν "ανεξανθρο".
Τοιουτοτροπως λοιπον, η ρανις-το απεψιμμαν που το εργο αυτο απεδωσε εις την ψυχην μου εχει πολλακις μα και πληστακις τεχνοτροπικες εφαρμογες.
Θα ηθελα να επιμεινω εις μιαν βασικη λεπτομερεια δια τα απαιδευτα κινηματογραφικα ματια των θεατων. Ανοιγοντας εις το πρωτα πλανα του δραματος, παρατηρω με ευλαβικη συγκινηση τον απαραμιλα χορογραφικο τροπο με τον οποιο ο αριστερος πρωταγωνιστης αγγιζει τα παραμετρικα ποτενσιομετρα της ηχητικης κονσολας. Το απαλο αγγιγμα-αγκαλιασμα του ποτενσιομετρου απο τα δυο μελισταλακτα δαχτυλα, αυτη η συγκερασμενη αγαπη ενος απλου "διακοπτη" προερχομενη απο τα "ταξικα" δακτυλα του ηθοποιου , επιτρεπουν στη μεγαλοφυεστατη χορογραφια των δυο χορευτων (δακτυλα-ποτενσιομετρο) να ξεχυθουν σαν ενας "παναθρωπινος εμετος" στην ψυχη του θεατη.
"μη κρινεις εξ ιδιων τα αλλοτροια. ο ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟΣ ολλακις και πληστακις εχει βρεθει ιστορικα σε δυσκολη θεση."
Διομηδης Διαλυνας
Συνταρακτικό!
Τι να πρωτοπω γι αυτην την ταινία...Είναι σίγουρα ένα απ τα φαβορί στο φετινό Μον Ζουί,αν και εφόσον αν κριτικοί και κοινό καταφέρουν να σηκωθούν όρθιοι και να προβούν σε μια διαδικασία αξιολόγησης της ταινίας μετά απο αυτήν την γροθιά στο στομάχι..Πρέπει να χεις κότσια να επιβιώσεις μετά απ αυτην την τορπίλη.Μερικοί δε σηκώθηκαν καιίσως να μη σηκωθούν ποτέ...
Ο Νελλος κρατάει την ουσία και ονειρεύεται...Και μεις οι θεατές φέρουμε στις πλάτες μας ένα νέο βάρος-το απόβαρο μιας μαχαιριάς-κρατάμε το ίδιο το μαχαίρι που μας κάρφωσε,ένα μικρο αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι,ένα μαχαίρι ακονισμένο έτοιμο να στραφεί προς πάσα κατεύθυνση...
Μπράβο Νέλλο-Μπράβο παιδιά-Μπράβο ελληνικό κέντρο κινηματογράφου-μπράβο Ελλάδα!
κάτι αρχίζει επιτέλους να κινείται όπως λέει κι ένας φίλος πιο πάνω...
παιδια η ταινία μου άρεσε πολύ,μου έβγαλε κάτι ομορφο που δε μπορώ να το εξηγήσω με λόγια..
ήθελα να ρωτήσω όποιον κατάλαβε ή ξερει να με βοηθήσει να καταλάβω τι ρόλο έπαιζε αυτός ο τρίτος με το μουστάκι.Ο μούσιας ήταν ο αριστερός και χωρισμένος,η κοπέλα ήταν η πρώην του,ο άλλος ποιός?τι ρόλο ενσαρκώνει?
ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη βοήθεια..
Δημήτρης Βλάχος
Φίλε Δημήτρη Βλάχο,
ο τύπος με το μουστάκι είναι ο νυν, ο τωρινός γκόμενος της πρώην του αριστερού. Είναι αυτός ο απαίδευτος, ο χυδαίος, 'μάτσο' τύπος που ωστόσο τον προτίμησε η κοπέλα από τον ευαίσθητο αριστερό. Πόσες φορές δεν έχουμε δει κάτι αντίστοιχο στη ζωή...
Άσε, μην μου τον θυμίζεις γιατί τρελαίνομαι...
Ζαν Λυκ
Όχι, όχι Φίλε Ζαν ,μάλλον δεν έχεις καταλάβει,κανείς δεν κατάλαβε, όχι.
Η κοπέλα και ο φίλος που έρχονται για επίσκεψη, έχουν "φύγει".
Πιστεύω ότι αυτό που κάνει ο Νέλλος εδώ είναι ενα δυνατό flash back ,είναι η ίδια η ονειροπόληση του αριστερού. Αυτή τη φορά ο Νέλλος ,μας παραθέτει με αυτό τον μοναδικά δεξιοτεχνικό του τρόπο, κινηματογράφηση αισθήσεων και αισθημάτων , ναι και είναι αυτή του η ικανότητα που έκανε τον Λάρσ φον τρίερτ να τον χτυπήσει φιλικά στον ώμο και να του πει σε μια τυχαία τους συνάντηση "η Ευρώπη σε εμπιστεύεται" "μην αλλάξεις" "κράτα τη φάση ψηλά" "παίζω φλάουτο " "καμιά καλή παραλία για ελεύθερο?" κ.α.
Η λύση του δράματος έρχεται με ένα μοιρολόι , σκέψου
" και οι ζωντανοί πεθαί..... καλέ και οι ζωντανοί πεθαί... ."
Η ταινία αυτή πυροδότησε μία τέτοια χιονοστιβάδα συναισθημάτων μέσα μου, που αμέσως έκατσα και έγραψα ένα ποίημα. Το αφιερώνω σε όλες εκείνες που με πλήγωσαν...
Έμορφη
Είσαι έμορφη.
Πολύ έμορφη.
Γλυκιά ανταύγεια σε κόσμο πικρό.
Έμορφη.
Πόρνη.
Τι σου’ δωσα μάτια μου;
Σου’ δωσα τον ήλιο να’ χεις φυλαχτό και το φεγγάρι προσκεφάλι.
Μην ρωτάτε τ' όνομά μου. Δεν έχω πια.
ρεβιζιονιστης ο αριστερος;μονο στα ονειρα του!
Φίλε Λυβ Στέινγουεϊ,
Παρ όλο που συμφωνώ μαζί σου πως πρόκειται για ένα φλασ μπακ και μια ονειροπόληση του αριστερου όπως χαρακτηριστικά λες,επίτρεψε μου να διαφωνήσω στο ότι η κοπέλα και ο τύπος με το μουστάκι έχουν "φύγει".Είμαστε εδω μια παρέα αριστεροί σινεφιλ και το συζητάμε μέρες τώρα και καταλήξαμε στο ότι μαλλον αυτοί οι δύο δεν υπήρξαν ποτέ...Πρόκειται για ένα μη υπαρκτό ζευγάρι,μια φαντασίωση δηλαδή του αριστερού δίχως πραγματικό αναφερόμενο.Και εκεί είναι που ο Νέλλος πραγματοποιεί τη δυνατότερη,αριστοτεχνικότερη και ύστατη αλληγορία η όποια τόση λοιδορία και χλευασμό του "χάρισε". Ο μοντέρνος αριστερος-όπως και κάθε αριστερός,επαναστατης,εν δυνάμει φορέας κοινωνικής αλλαγής,όπως θέλεις πεστο-έχει θεμελιωδώς την ανάγκη να δημιουργεί φαντασιώσεις χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα,να κατασκευάζει καταστάσεις που δεν αντικατοπτρίζονται σε καμμια απτη κοινωνική πραγματικότητα.Γι αυτό και ο αριστερός μας εδω θυμίζει περισσότερο τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες,τον ρομαντικό αυτόν καβαλάρη που κυνηγούσε ανεμόμυλους,έφτιαχνε φανταστικούς εχθρούς,πλανεύονταν...Είδαμε πόσο έχει κοστίσει η κάθε είδους πλάνη στην αριστερά τα τελευταία αυτά χρόνια...
ρομαντισμός=αφέλεια ?
η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος ?
ίσως αυτη η κριτική στη σύγχρονη αριστερά να είναι επιβεβλημένη αν αυτη θέλει να προσαρμοστεί στην κυνική μεταμοντέρνα κατάσταση την οποία καθημερινά ζούμε.Αυτή η ταινία προσφέρει μαθήματα για την αριστερά και γνώμη μου είναι πως καλό θα είναι να μελετηθεί περισσότερο απ τους διάφορους επαναστάτες φωστήρες που τόσο βιάζονται να τη διαγράψουν.
Το ότι ο Νέλλος απλά ταυτίζει την αριστερά,την κοινωνική αλλαγή,την επανάσταση με την πλάνη όπως τον κατηγόρησαν μερικοί νομίζω φαντάζει γελοίο.Είναι προφανές πως ο Νέλλος κάνει μια κριτική-χρησιμοποιόντας δυσπεπτα όπλα σίγουρα-στη σημερινή αριστερα,δίνει νέες κατευθύνσεις και πορείες, χαράζει νέους χάρτες για το μέλλον.Ασ τον ακολουθήσουμε...
Χάρης Πατάρης
Οι χορευτικές φιγούρες του Αποστόλη από την Ανάκασα, είναι το κάτι άλλο...
odofragma08.blogspot.com
Όποιος νομίζει ότι ο 'Αποστόλης' που λες ήταν πάντα τόσο χορευταράς κάνει λάθος.
Η κοοπερατίβα έχει επενδύσει πολλά χρήματα για να γίνει αυτός ο άνθρωπος αυτό που όλοι βλέπουμε σήμερα.
Πριν 3 μήνες βρισκόταν στην Ρωσία και ετοιμαζόταν μέρα νύχτα με τις καλύτερες ρωσίδες χορεύτριες. Πολλοί πίστεψαν πως πήγε εκεί με πονηρούς σκοπούς αλλά η gay ψυχοσύνθεση του τον κράτησε μακριά από κάθε πειρασμό.
Σήμερα αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται και πάλι για προετοιμασία στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Κούβα όπου θα συναντηθεί και με τα αδέρφια Κάστρο.
Μένω στη Γερμανία. Δυστυχώς δεν μπορώ να παρακολουθήσω αυτό το βίντεο καθώς το youtube εδω αρνείται την προσβαση σε βίντεο που περιέχουν κόμμάτια που ανήκουν στη Sony
This video contains content from Sony Music Entertainment. It is not available in your country.
poli timio..
Ρε φίλε πραγματικά σε συμπονώ.
Και αριστερός και χωρισμένος..
Πώς το κατάφερες συτό;
Είσαι η μιζέρια δύο σε ένα. Κουράγιο όμως. Επειδή είσαι αριστερός, σημαίνει ότι δεν έχεις πιάσει πάτο - πάντα υπάρχει και πιο κάτω
το εργο του νέλλου δέχεται επίθεση απο τις εταιρείες μεγαθήρια...
το εκοψε η γκουγκλ
Δημοσίευση σχολίου