Από την πολυσυζητημένη περφόρμανς του Ρόμπερτ Κολοβού στου Beberman Theatre του Τσικάγο.
Σάββατο 8 Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Θεματικές ενότητες
- Αναλύσεις (2)
- Άνθρωποι (29)
- βιβλίο (6)
- Γράμματα (12)
- δεξιό χιούμορ (4)
- Εκλογές (2)
- έξοδος (1)
- θέατρο (5)
- Κοινωνία (15)
- λογοτεχνία (23)
- μίκυ μάου (2)
- Μουσική (3)
- Μπιλιμπόη (5)
- μυθιστόρημα (8)
- ποιητικό video (2)
- συνεντεύξεις (2)
- ταινία (26)
- Events (5)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2021
(1)
- ► Δεκεμβρίου (1)
-
►
2016
(3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2015
(12)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2013
(12)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (2)
-
►
2012
(7)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2011
(8)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2010
(9)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2009
(22)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (8)
-
►
2008
(5)
- ► Δεκεμβρίου (5)
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
Είχα την τύχη να βρεθώ στο Τσικάγο και να είμαι ένας από τους 4,500 τυχερούς που παρακολουθήσαν το ρεσιτάλ του Ρόμπερτ Κολοβού στο κατάμεστο Beberman Theatre.
Δεν έπεφτε καρφίτσα.
Και πως να πέσει άλλωστε?
Το ρεσιτάλ, με το οποίο ολοκληρωνόταν το αφιέρωμα 'Yuri Yuri - Μουσική από τα Μέσα', απέδειξε ότι ο Ρόμπερτ Κολοβός είναι αναμφισβήτητα ένας από τους τελευταίους 'μεγάλους' της εποχής μας.
Τα λόγια είναι λίγα, μοιάζουν καταδικασμένα να υποβαθμίσουν την λυρική, αισθητηριακή έξαρση που ζήσαμε όσοι είμασταν εκεί.
Θα το προσπαθήσω παρ' όλα αυτά:
Του ανέμου παιχνίδισμα
θρόισμα μυστικό
της καρδιάς κάλεσμα
Ρόμπερτ, σ' ευχαριστώ...
ΖανΛυκΚορμ.
Μια φορα ενω επαιζα μια καντέντζα του Παγκανινι-στις γιορτες τρυγου του εξωραιστικου συλλογου 'Παναγια Ανάπα'-τα δακτυλα μου οπως ανεβοκατεβαιναν σαν πιστονια τρελλαμενα,ιλλιγγιωδη οπως τα κελευε αλλωστε η κατακλυσμιαια μουσικη ξαφνου κολλησαν στο σι υφεση και ενα μηρμηγκιασμα διετρεξε ολο μου το χερι.Οι αρθρωσεις μου εσφυξαν,μονο τα γονατα λυθηκαν...ηθελα μονο να τους κανω να πιστεψουν σε μενα,στη δεξιοτεχνια μου να τους κανω να πουν''να,ενας βιρτουοζος!ενας Ανθρωπος!''.ειχα διαλεξει ενα πολυ δυσκολο και γρηγορο μερος για να ξεδιπλωσω τη δεξιοτητα,το φασμα της αρτιας τεχνικης μου. Ειχα αποτυχει. Οπως ετριβα τον πονεμενο μου καρπο με πλησιασε ενα γεροντακι και μου ειπε,σκουπιζοντας τον ιδρωτα απο το μετωπο μου με το μαντηλι του"Ο αληθινος βιρτουοζος δεν φαινεται σε ενα διαολεμενο κομματι για καλοεκπαιδευμενες μαιμουδες.Φαινεται-πιστεψε με-σε ενα κομματι απλο,μια αργη μελωδια".Δεν καταλαβα τοτε,ημουν και πιο νεος,τι ηθελε να πει.παρολο που ειχα πληρωσει το τιμημα για αυτο το μαθημα[εκανα τρεις διαδοχικες επεμβασεις στον απιστερο μου καρπο.Η μια χειροτερη απο την αλλη.Δεν ξαναπαιξα ποτε βιολι]. Βλεποντας αυτο το βιντεο με τον καπελμάιστερ Κολοβο ηρθαν στο νου μου τα λογια του γεροντα.Αυτη τη φορα καταλαβαινα.Πηρα το μαθημα μου.Ευχομαι ολοι μας! Νίκος Σέριφος
Γνωρίζω πολύ καλά ότι ημείς οι κληρικοί δίνομε συχνά την εντύπωση ανθρώπων μονοδιάστατων, "πορωμένων", και αποκομμένων από την πνευματική ζωή πέραν των στενά, στενώτατα εκκλησιαστικών. Δεν θέλω να ειπώ πως η εικών αυτή, του εκκλησιαστικού ανδρός του ετοίμου να κεραυνοβολήσει τα πάντα και τους πάντας από άμβωνος, με βλέμμα βλοσυρόν, ότι αυτή η εικών δεν έχει αντιστοιχίες προς πλείστους των κληρικών...
... Αλλά επιτρέψατε μοι όπως σημειώσω, δίχως ίχνος περιαυτολογήσεως, ότι δεν είμεθα όλοι "κωλημμένοι" εις το πα-βου-δα-και-ζω-νη", το οποίο βεβαίως και τιμούμε.
Ως Επίσκοπος Ιλινόιδος είχα την τύχη να γνωρίσω και ας μοι επιτραπεί, να ταχταρίσω πνευματικώς, τον μικρό Ροβέρτο, όστις έδειχνε από μειράκιον ότι θα εξελισσόταν εις επιφανές μέλος της ομογενείας. Και ουδεμία πικρία μου εδημιουργήθη όταν μοι ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τας σπουδάς του εις την βυζαντινή μουσική, δια να ακολουθήσει τους μουσικούς δρόμους της καθ' ημάς εσπερίας, ας μοι επιτραπεί η έκφρασις.
Και ήτο πράγματι θαυμάσιον όταν επήγα να τον ιδώ άνδρα πλέον, εις το Beberman Theatre, ότι με εκάλεσε εν τω μέσω της δόξης του εις το αποδυτήριόν του, με λυμένον το παπιγιόν του ένεκα της σωματικής κοπώσεως, δια να μου ειπεί για μιαν ακόμα φορά ευχαριστώ δια την πρώιμη διαπαιδαγώγησιν ήτινα του παρείχα και την αξίαν της βυζαντινής μουσικής εις το έργον του - ποιος δεν ακούει τας αποήχους της και εις το περατιθέμενον απόσπασμα;
Και έτσι, ενθυμούμενοι τα παλαιά, ηγγαλιάσθημεν ως πατήρ και υιος.
Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται αστείο ,αλλά ήδη στις η.π.α, Κίνα και Ιρλανδία αυτό το βίντεο έχει απαγορευθεί αφού διαπιστώθηκαν κρούσματα επιληψίας , κυρίως σε παιδιά ηλικίας 11-15 ετών μετά από συνεχή και επαναλαμβανόμενη αναπαραγωγή.
Κολοβός! Sold Out.
Καλημέρα, είμαι το παιδί που τα λέγαμε τις προάλλες ;)
Φιλικούς Χαιρετισμούς στην Κοοπερατίβα Μετέχνιο, και τα φιλιά μου στον Panos. Πείτε του οτι είναι γαμάτος, εκ μέρους μου.
Γιώργης Φλέσσιας Ζβερνουδάκης
Τί να πρωτοθυμηθώ... τις ατεέίωτες συζητήσεις με τον Ρόμπερτ στα μπουλεβάρδα του Παρισιού, τις απίστευτες ποσότητες χαλβά που τρώγαμε στα Φάρσαλα, το τάπωμα του Ρόμπερτ σε μεγαλοκαρχαρίες της τέχνης όταν θέλησαν να προσεταιριστούν και να αφομοιώσουν το έργο του... Δέν ξέρω, αυτός ο άνθρωπος είναι μορφή, τόσο διάσημος, τόσο Μεγάλος και τόσο σεμνός. Άξιος!
Ο Robert είναι επιφανής εκπρόσωπος αυτής της φουρνιάς των ομογενών που κάνουν την πατρίδα περήφανη. Μαζί με τον Gus Salamouras και τον αξέχαστο Andy Tsourekis σημάδεψαν με την παρουσία και το έργο τους το πολιτιστικό γίγνεσθαι του Τσικάγο. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε τον ανεπανάληπτο άθλο του Robert να έχει όχι μια αλλά δύο δημιουργίες του στο top-1000 της νυχτερινής ζώνης της Τετάρτης του έκτου προγράμματος του ραδιοφώνου του Τσικάγο. Ένα ρεκόρ που χρόνια μετά δεν το έχει πλησιάσει κανείς.
Μαλάκα μου δε το πιστέυω.Την ώρα που ενναλλάσσονται γρήγορα οι φωτογραφίες του Robert αν κοιτάξεις στο κέντρο
φένεται ο Χριστός!!
Δημοσίευση σχολίου