Mary Christman 2

Του Μπουρνόβα το Ραβαΐσι

Το Μετέχνιο επισκέπτεται την καλαίσθητη νεοταβέρνα στον Κεραμεικό και μεταφέρει τις εντυπώσεις του.

Μπαίνοντας στο παλιό νεοκλασσικό της οδού Θερμοπυλών, τα πλεμούνια γεμίζουν μυρωδιές από άλλοτε. Τότε που οι καρποί της Γης και το Κρέας των ζώων φιλτράρονταν από το μεράκι των ανθρώπων για να δώσουν απόσταγμα πλέριο, απέριττο.

Του Μπουρνόβα το Ραβαϊσι φιλοδοξεί να επανασυνδέσει τον πλούτο του παρελθόντος με μια μοντέρνα, αισθητικά και γευστικά, πρόταση. Να επανασυστήσει γεύσεις που περνούν από γιαγιά σε εγγόνα και το παππού.

Η ζεύξη παλιού - νέου είναι έκδηλη στη διακόσμηση του χώρου. Παχιές μαύρες φλοκάτες καλύπτουν τους τοίχους περιμμετρικά ενώ ανάμεσά τους ξεπροβάλλουν 24 μαρμάρινα αλογάκια, φιλοτεχνημένα ειδικά για το χώρο, από τον γλύπτη Ανδρέα Έλληνα. Ο ίδιος έχει δημιουργήσει και τα πρωτότυπα τραπέζια, όπου τα πόδια τους έχουν μορφή ποδιών αλόγου όπου καλπάζω. 

Η ζεστή αίσθηση "σπιτικής μαμάς" (η σπιτική μαμά, μην ξεχνάμε, είναι η καλύτερη) που αποπνέει το "Ραβαϊσι" συμπληρώνεται υπέροχα από το σκαμπρόζικο μενού, όπου η πρωτοτυπία εδώ βρίσκεται στα ευφάνταστα ονόματα των πιάτων, γεγονός που κάνει τους πελάτες "κοινωνούς" του πολύτιμου μυστικού της νεοταβέρνας. Ο Θέμις Κοτσίνης, ιδιοκτήτης της νεοταβέρνας λέει σχετικά: "Προσπαθήσαμε εδώ, όλοι, από μένα και το σεφ μέχρι τί να σου πω; τον πλακά που έβαλε τα πλακάκια στο λουτρό (σ.σ. καλαίσθητα και καλή δουλειά έχει γίνει), να φτιάξουμε ένα χώρο όπου ο άλλος δεν έρχεται για να φάει. Θα φάει, αλλά το θέμα είναι αλλού. Εδώ είναι μια εκκλησία, είναι η αγορά. Θέλουμε ο πελάτης να γίνεται κοινωνός του νοήματος, εμείς δεν του προσφέρουμε γεύσεις. Εμείς θέλουμε να γαργαλήσουμε τη σκέψη του. Τρώγοντας το φαϊ και πίνοντας το κρασί το άγιο, δικό μας, να φύγει απο δώ μέσα καλύτερος άνθρωπος, παίρνοντας μέσα του για πάντα αυτήν την πολύτιμη εμπειρία. Εξ ου και το γαργαλιστικά αστείο μενού, που όπως θα είδατε, ερεθίζει την κριτική σκέψη απέναντι στα πράγματα. Αν επιτελούμε ρόλο αφυπνιστή... Ναι, δεν θα το αρνηθώ. Κι ας ενοχλεί αυτό. Και, προλαβαίνοντας τη σκέψη σας, θα σας αντιτείνω ότι εμείς δεν έχουμε κυβερνήσει. Άλλοι κυβερνούσαν όλα αυτά τα χρόνια. Τί με ρωτήσατε;"   




 Στο κυρίως θέμα μας τώρα, που δεν είναι άλλο από το πληθωρικό μενού. Δεν θα μπορούσα να μη δοκιμάσω τα πιάτα που έκαναν το "Ραβαϊσι", μέσα σε μόλις τρεις μήνες λειτουργίας του,  το πιο πολυσυζητημένο στέκι της πόλης. Ενδεικτικά αναφέρω παρακάτω μερικές από τις εξαιρετικές δημιουργίες της ολόδροσης παρέας του Θέμι...

• Σούπε Μιχεστρόνε, καλά δεμένα υλικά, συμπαγής αδιάφανη μάζα
• Σούπα Πινεστρόνε, για... τους πολύ πεινασμένους, το ίδιο με το από πάνω
• Χελώνα στραπατσάδα (μέσα στο καβούκι της), πανέμορφο πιάτο, 100% ανακυκλώσιμα υλικά
• Κουνελάκια αντικρυστά, 8 κουνελίσια κεφαλάκια περιμετρικά του πιάτου, τιμούν δοξαστικά μια γενναία ποσότητα καταπληκτικής μους μοσχαριού. Ξεχάστε τα πηρούνια, πιάστε ελληνικά, με το χέρι, ένα ένα τα κεφαλάκια και αφού τα βουτήξετε στη λαχταριστή μους, αφεθείτε στην απόλαυση
• Αρνάκι χαζούλικο, κεφαλάκι αρνιού που όμως αντί για μυαλό (απαγορευμένο, σύμφωνα με κοινοτική οδηγία) θα βρούμε μέσα εκπληκτική γέλη από λίπος ζώου με ζάχαρη, πηγμένη στο ξινοστάφυλο. Τρώγεται κρύο
• Σαλάτα "Μπέρδεμα", καρπούζι, πεπόνι, μπαλσάμικο, καρποί της γης
• Της γιαγιάς το βυζάκι, πιάτο με μεγάλη πέραση στη νεολαία, παραδοσιακή αξιώτικη συνταγή, γοητευτικά μεταφερμένη στις σημερινές συνθήκες 
• Πουρές μαρίδας, απλός ή τηγανισμένος μέσα σε κουρκούτι
• Μπουκέτο σαλιγκαριών, τρως και... το μπουκέτο. τα σαλιγκάρια ελληνικά.
• Τάρτα αρνί, Απολαυστική ζύμη από κολοκύθι παρέχει μια ζεστή αγκαλιά για το αρνάκι μας, όλα αυτά πασπαλισμένα με ολόφρεσκο ελληνικό καφέ
• Ντόναλντ πανέ, για τους μικρούς μας φίλους. Παπιοϊστορίες, παπιοκαταστάσεις, όλα με 100% ελαιόλαδο

Κάθε Πέμπτη, ζωντανή μουσική με κιθάρα, βιολί και αρμαντίλο, από την "Αλλοτινή Συμπαιγνία"