Mary Christman 2

Του Μπουρνόβα το Ραβαΐσι

Το Μετέχνιο επισκέπτεται την καλαίσθητη νεοταβέρνα στον Κεραμεικό και μεταφέρει τις εντυπώσεις του.

Μπαίνοντας στο παλιό νεοκλασσικό της οδού Θερμοπυλών, τα πλεμούνια γεμίζουν μυρωδιές από άλλοτε. Τότε που οι καρποί της Γης και το Κρέας των ζώων φιλτράρονταν από το μεράκι των ανθρώπων για να δώσουν απόσταγμα πλέριο, απέριττο.

Του Μπουρνόβα το Ραβαϊσι φιλοδοξεί να επανασυνδέσει τον πλούτο του παρελθόντος με μια μοντέρνα, αισθητικά και γευστικά, πρόταση. Να επανασυστήσει γεύσεις που περνούν από γιαγιά σε εγγόνα και το παππού.

Η ζεύξη παλιού - νέου είναι έκδηλη στη διακόσμηση του χώρου. Παχιές μαύρες φλοκάτες καλύπτουν τους τοίχους περιμμετρικά ενώ ανάμεσά τους ξεπροβάλλουν 24 μαρμάρινα αλογάκια, φιλοτεχνημένα ειδικά για το χώρο, από τον γλύπτη Ανδρέα Έλληνα. Ο ίδιος έχει δημιουργήσει και τα πρωτότυπα τραπέζια, όπου τα πόδια τους έχουν μορφή ποδιών αλόγου όπου καλπάζω. 

Η ζεστή αίσθηση "σπιτικής μαμάς" (η σπιτική μαμά, μην ξεχνάμε, είναι η καλύτερη) που αποπνέει το "Ραβαϊσι" συμπληρώνεται υπέροχα από το σκαμπρόζικο μενού, όπου η πρωτοτυπία εδώ βρίσκεται στα ευφάνταστα ονόματα των πιάτων, γεγονός που κάνει τους πελάτες "κοινωνούς" του πολύτιμου μυστικού της νεοταβέρνας. Ο Θέμις Κοτσίνης, ιδιοκτήτης της νεοταβέρνας λέει σχετικά: "Προσπαθήσαμε εδώ, όλοι, από μένα και το σεφ μέχρι τί να σου πω; τον πλακά που έβαλε τα πλακάκια στο λουτρό (σ.σ. καλαίσθητα και καλή δουλειά έχει γίνει), να φτιάξουμε ένα χώρο όπου ο άλλος δεν έρχεται για να φάει. Θα φάει, αλλά το θέμα είναι αλλού. Εδώ είναι μια εκκλησία, είναι η αγορά. Θέλουμε ο πελάτης να γίνεται κοινωνός του νοήματος, εμείς δεν του προσφέρουμε γεύσεις. Εμείς θέλουμε να γαργαλήσουμε τη σκέψη του. Τρώγοντας το φαϊ και πίνοντας το κρασί το άγιο, δικό μας, να φύγει απο δώ μέσα καλύτερος άνθρωπος, παίρνοντας μέσα του για πάντα αυτήν την πολύτιμη εμπειρία. Εξ ου και το γαργαλιστικά αστείο μενού, που όπως θα είδατε, ερεθίζει την κριτική σκέψη απέναντι στα πράγματα. Αν επιτελούμε ρόλο αφυπνιστή... Ναι, δεν θα το αρνηθώ. Κι ας ενοχλεί αυτό. Και, προλαβαίνοντας τη σκέψη σας, θα σας αντιτείνω ότι εμείς δεν έχουμε κυβερνήσει. Άλλοι κυβερνούσαν όλα αυτά τα χρόνια. Τί με ρωτήσατε;"   




 Στο κυρίως θέμα μας τώρα, που δεν είναι άλλο από το πληθωρικό μενού. Δεν θα μπορούσα να μη δοκιμάσω τα πιάτα που έκαναν το "Ραβαϊσι", μέσα σε μόλις τρεις μήνες λειτουργίας του,  το πιο πολυσυζητημένο στέκι της πόλης. Ενδεικτικά αναφέρω παρακάτω μερικές από τις εξαιρετικές δημιουργίες της ολόδροσης παρέας του Θέμι...

• Σούπε Μιχεστρόνε, καλά δεμένα υλικά, συμπαγής αδιάφανη μάζα
• Σούπα Πινεστρόνε, για... τους πολύ πεινασμένους, το ίδιο με το από πάνω
• Χελώνα στραπατσάδα (μέσα στο καβούκι της), πανέμορφο πιάτο, 100% ανακυκλώσιμα υλικά
• Κουνελάκια αντικρυστά, 8 κουνελίσια κεφαλάκια περιμετρικά του πιάτου, τιμούν δοξαστικά μια γενναία ποσότητα καταπληκτικής μους μοσχαριού. Ξεχάστε τα πηρούνια, πιάστε ελληνικά, με το χέρι, ένα ένα τα κεφαλάκια και αφού τα βουτήξετε στη λαχταριστή μους, αφεθείτε στην απόλαυση
• Αρνάκι χαζούλικο, κεφαλάκι αρνιού που όμως αντί για μυαλό (απαγορευμένο, σύμφωνα με κοινοτική οδηγία) θα βρούμε μέσα εκπληκτική γέλη από λίπος ζώου με ζάχαρη, πηγμένη στο ξινοστάφυλο. Τρώγεται κρύο
• Σαλάτα "Μπέρδεμα", καρπούζι, πεπόνι, μπαλσάμικο, καρποί της γης
• Της γιαγιάς το βυζάκι, πιάτο με μεγάλη πέραση στη νεολαία, παραδοσιακή αξιώτικη συνταγή, γοητευτικά μεταφερμένη στις σημερινές συνθήκες 
• Πουρές μαρίδας, απλός ή τηγανισμένος μέσα σε κουρκούτι
• Μπουκέτο σαλιγκαριών, τρως και... το μπουκέτο. τα σαλιγκάρια ελληνικά.
• Τάρτα αρνί, Απολαυστική ζύμη από κολοκύθι παρέχει μια ζεστή αγκαλιά για το αρνάκι μας, όλα αυτά πασπαλισμένα με ολόφρεσκο ελληνικό καφέ
• Ντόναλντ πανέ, για τους μικρούς μας φίλους. Παπιοϊστορίες, παπιοκαταστάσεις, όλα με 100% ελαιόλαδο

Κάθε Πέμπτη, ζωντανή μουσική με κιθάρα, βιολί και αρμαντίλο, από την "Αλλοτινή Συμπαιγνία"

Λεύτερος όπως το πουλί... (Free Berd...)

Στα πλαίσια του αφιερώματος "Months later", και λίγο πριν τον εορτασμό των 5 χρόνων της κοοπερατίβας, σας παρουσιάζουμε ένα αριστούργημα των αισθήσεων (όλων).

End Game

Tου dos, από μια ιδέα των Θανάση και Θανάση Jr.

Το χειρόγραφο της Θεσσαλονίκης

(και με την ευκαιρία, διαβάστε και τα υπόλοιπα της κατηγορίας 'γράμματα', υποψιάζομαι κάποιος από σας ακόμα δεν τα έχει διαβάσει).

Μου ζητάς να γράψω. Θα γράψω˙

και τι μ’ αυτό;

Ένα ακόμα αριστούργημα˙ μάτια το χαίρονται, ψυχές το γιορτάζουν.

Μα εγώ μόνος.

Οι γάμπες μου (ναι: τα πόδια μου) κουράστηκαν από την περιπλάνηση˙ γυμνάστηκαν ακόμα περισσότερο, λες εσύ. ‘Τόσοι μύες’, συνεχίζεις, ‘αν δεν τους προσέξεις, σε λίγο θα φαίνονται αφύσικοι, άσχημοι’.

Δικά σου λόγια, όχι δικά μου.

Σε ακούω. Ρουφώ τα λόγια σου. Ικετεύεις την προσοχή μου. Αφήνεσαι να σε φιλήσω.

Μα μόλις γέρνω προς τα σε, γυρνάς από την άλλη, σα να μη θες. Άγγελέ μου, οι γλυκιές μας σιωπές είναι υπέροχες, όχι αμήχανες. Σου δίνω χώρο να αναπνεύσεις.

Με το που χαλαρώνω τη λαβή μου, πετάγεσαι και τρέχεις μακριά. Παρότι με πονά, σε καταλαβαίνω. Φοβήθηκες˙ φοβήθηκες το άλμα προς το Άγριο, το Ωραίο. Προτίμησες να περιχαρακωθείς στο σίγουρο, το μέτριο, το ασφαλές.

Για ακόμη μία φορά.    

Θα της μιλήσω

Tου dos. βασισμένο σε μια ιδέα του ίδιου (του dos δηλαδή) και του Ιούλιου Πτιμπέρ. Αν σας φαίνονται μικρά τα μίκυ μάου, κάντε κλίκ (clic) τα μίκυ μάου. 

Χωρίς αστερίσκους... (και υποσημειώσεις)

 

Το περιμένατε με αγωνία...

 

Σιδέρης, Πτιμπέρ και Κολοβός στα καλύτερά τους.

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ανέμισσα σ΄Ανέμισα

 

 

 

tracklist:

 

1.       Σ’ αγαπώ και ζεματίζουμαι

2.       Πόνεσα κόκκορη (με μπάμιες edit)

3.       Τραγουδώ την εμορφιά σου

4.       Της λαχτάρας πρωτοσκίρτημα

5.       Μια ματιά με καταδίκασε

6.       Παιδί

7.       Τούτο δω το χέρι (extended version)

8.       Πίνω νερό όλο το χρόνο

9.       Γνέφω σε, γνέφεις με

10.   Δε γιγνώσκω γιατρεά

11.   Τίποτα δεν είναι αυτός (tribute στον κοντοπίδη)

12.   Γλυκοχάραξε κι ακόμα

 

Το απόλυτο καλοκαιρινό CD!

Το νέο CD-ROM του Ιούλιου Πτιμπέρ είναι γεγονός!

Θα τον ξέρετε σαν ηθοποιό, συγγραφέα, θεατράνθρωπο, ... , και, και, και. Από αυτό το καλοκαίρι θα γίνει και ο αγαπημένος σας τραγουδοποιός!

Καλά ακούσατε. Με 11+1 μικρά και μεγάλα διαμάντια, που στιχουργεί, μελοποιεί, ενορχηστρώνει και κλαίει ο ίδιος, ο Ιούλιος έρχεται να προσγειωθεί στην καρδιά του καλοκαιρινού ρυθμού!

Το CD-ROM, που περιέχει και βιντεοσκοπημένο έργο από την δημιουργική διαδικασία που γέννησε τον δίσκο που θα γίνει κλασσικός με το που θα πατήσετε το play, θα βρείτε σε επιλεγμένα περίπτερα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας (φίλοι από την Κρήτη και Κύπρο, μέσα στον Ιούνιο σε ένα περίπτερο κοντά και σε σας!).

..........

"Τόσο καλό CD-ROM...αραβούργημα συναισθμάτων"  περιοδικό Ψυχή

"Πολύ καλό CD-ROM...πολύ καλό" περιοδικό Νέοι Γονείς και Ψάρεμα

"Μου άρεσε, και εν το λέω συχνά τούτο" ανώνυμος

"Συναίσθημα λεπτοβελονιά, πάθος χείμαρρος" ΝΜΕ 

"Γεμάτο Ελλάδα" Καθημερινή

 

Διάλογος 2 - προσεχώς

αστυπαλχεστψολ

Λόγια σταράτα

Λόγια Σταράτα λοιπόν…

 

Ελάτε τώρα μαζί μας σε ένα υπέροχο ταξίδι στην άλλη Ελλάδα… Την Ελλάδα που ξέρει. Την Ελλάδα που δεν ξέχασε τι θα πει «ρωμέικη τσίπα»… Την Ελλάδα που μπούχτισε τόσα χρόνια να περιμένει τη λύτρωση της από τους κάθε λογής και κομματικής ιδιότητας, αργυρωνήτους «γιέσμαν», του τσίρκου που λέγεται «πολιτική ζωή του τόπου».

Μέσα σ’ ένα σκηνικό κοινωνικής απαξίωσης, ένας Έλληνας μπαίνει μπροστά.

Είναι ο Τόλης Γιαννέλος. Αποστολή του, να τα πει ένα χεράκι στους Ευρωπαίους εταίρους, αυτούς που θαρρούν πως θα παίξουν τη χώρα μας στα ζάρια. Με λόγια… σταράτα!...

Όπως σημειώνει ο Άλκης Κόλλιας, αρχισυντάκτης και εμπνευστής της ομώνυμης σειράς που εγκαινιάζεται σήμερα, «Η περίπτωση του Αποστόλη (Αποστόλης απ’ την Ανάκασα) είναι μοναδική. Αυτό το παιδί» συνεχίζει ο πολύπειρος ρεπόρτερ, «κατάφερε να υπερνικήσει τόσες και τόσες δυσκολίες, να σταθεί στο χώρο του τραγουδιού που τόσο αγάπησε, αλλά να μην ξεχάσει, ζαλισμένος από την πρόσκαιρη επιτυχία του, τον πραγματικό του σκοπό και εκείνους στους οποίους χρωστάει την ευτυχία του » (Στο σημείο αυτό, ο Άλκης Κόλλιας διευκρινίζει πως εννοεί τον ελληνικό λαό και τα προβλήματά του).

Κοιτάξτε εκείνο το παιδί, όπως θα ‘λεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις, δια στόματος Δημήτρη Χορν, από το έργο «Ηθοποιός σημαίνει Φως». Με μόνο του όπλο το δίκιο, με μάτια καθαρά και λόγια… σταράτα, αυτός ο σύγχρονος Δαυίδ, υψώνει το ανάστημά του απέναντι στους γιγάντους. Πολεμά για μας στις Βρυξέλλες, στο διευθυντήριο της Τρόικας, της ΕΟΚ και του Μνημονίου.

Και απαιτεί.

Απαιτεί την προσοχή των μεγάλων, τη συμπαράσταση των ευρωπαίων λαών. Την αγωνιστική. Την άδολη. Άλλωστε, όπως έχει πει ο Κώστας Χατζής (Ιεχωβάς) «Αν δεν υπήρχαμε εμείς, πώς θα υπήρχανε οι άλλοι; Αν δεν υπήρχαν οι μικροί, πώς θα υπήρχαν οι μεγάλοι;»

…

Και νικά…

Συντροφιά φίλων της κοοπερατίβας "Μετέχνιο"

Συντροφιά φίλων της κοοπερατίβας "Μετέχνιο" ("Unofficial" Facebook page)
Ευχαριστούμε τους φίλους που έφτιαξαν τη σελίδα :-)

Αναπηρία στον πούτσο, "No Laughing Matter"

Η αναπηρία στον πούτσο είναι μια πολύ σοβαρή κατάσταση η οποία ταλαιπωρεί μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας και είναι ένα "No Laughing Matter".

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν 5 χρόνια ήρθε η ώρα να υπηρετήσω την πατρίδα, κάνοντας τη θητεία μου στο στρατό. Μόλις είχα τελειώσει το Πάντειο και είπα να ξεμπερδεύω και με αυτό πριν συνεχίσω τη ζωή μου. Διέκοψα την αναβολή, ήρθε το χαρτί, παρουσιάστηκα.

Μια μέρα διαλέγουν εμένα και 4 άλλα παλικάρια για την εθνική φρουρά, ήμασταν όλοι ψηλοί ευθυτενείς με ωραία σώματα, τέλειοι για τσολιάδες. Στην αρχή χάρηκα, γοητεύτηκα που διάλεξαν εμένα, αλλά σύντομα άρχισα να έχω δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Τα βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ, ώσπου τελικά αποφάσισα να αποκαλύψω το μυστικό μου και να μη γίνω τσολιάς.

Έχω μερική αναπηρία στον πούτσο, είπα.

Ο διοικητής θορυβήθηκε και ήρθε αμέσως να με βρει. Μάζεψέ τα και φύγε, μου λέει, δεν θέλουμε τέτοιους σαν εσένα εδώ πέρα.

Ήξερα πολύ καλά τι έκανα, γνωρίζω χρόνια τώρα, πως η αναπηρία μου δεν έχει δικαιώματα, δεν έχει παροχές. Είμαι τουλάχιστον 67% ανάπηρος στον πούτσο και δεν είναι το 67% που τους πειράζει, αλλά το υπόλοιπο 33%.

Υπάρχουν και γυναίκες ανάπηρες στον πούτσο και μη νομίζετε πως τα ποσοστά είναι μικρότερα σε σχέση με εκείνα των αντρών. Τουλάχιστον 15% τον γυναικών έχουν μερική αναπηρία ενώ σημαντικό είναι και το ποσοστό της ολικής αναπηρίας.

Η ασθένεια είναι συνεχώς εξελίξιμη και μπορεί να φτάσει έναν νέο άνθρωπο από το 30% στο 95% και ακόμα και στο 100% μέσα σε 15 με 20 χρόνια.

Σήμερα έχουν βρεθεί διάφορα βοηθήματα που απαλύνουν το πρόβλημα και καταφέρνουν να "κοροϊδέψουν", μέχρι κάποιο βαθμό, την κατάσταση: λάδια, ερωτικά βοηθήματα αλλά και διεγερτικές ουσίες μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις λες και το ποσοστό στην αναπηρία είναι πολύ μικρό. Ειδικότερα μέσω του διαδικτύου και της εύκολης ενημέρωσης, τα άτομα με αναπηρία στον πούτσο έχουν αρχίσει να βγαίνουν στο προσκήνιο και να διεκδικούν αυτό που τόσα χρόνια έχουν χάσει, τη ζωή τους, τη χαρά στον έρωτα και προπαντός την ανθρώπινη επαφή μέσα τους.

Κανένας μόνος.