Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Καλό αποκαλόκαιρο!






Α. Έλα ρε, που’ σαι ρε μαν, πως τα περασάμε καλοκαιράκι; Πήγες πουθενά ρε;

B. Πήγα Ανάφη, ελεύθερο.

Α. Πςς..λένε πως το ελεύθερο είναι ξενοδοχείο δισεκατομμυρίων αστέρων!

Β. Κανονικά φίλε. Είχα την άμμο για στρώμα και για κουβέρτα τα άστρα, και το κόλλημα είναι ότι αυτά που βλέπουμε έχουν πεθάνει τρισεκατομμύρια χρόνια πριν. Εσύ ξέκλεψες καθόλου χρόνο από τη δουλειά για καμιά αποδρασούλα;

Α. Δεν έχω παράπονο, πήγα δυο βδομαδούλες στους δικούς μου στο χωριό.

Β. Κομπλέ…δύο βδομάδες φίλε. Θες 5 μέρες ίσα ίσα για να μπεις στο ρυθμό, και μετά αρχίζεις και ρολάρεις.

Α. Κανονικά φίλε. Γέμισα μπαταρίες. Πέταξα την πόλη από πάνω μου.

Β. Κανονικά φίλε.

Α. Κανονικά φίλε.

Β. Και οι άνθρωποι ρε στην επαρχία, άλλη φάση. Πάνω στην Ανάφη, γνωρίσαμε ρε ένα παππούλη πολύ γαμάτο. Έπινε τσίπουρα όλη μέρα με τα άλλα τα παππούδια, και στρίβανε και κάτι γάρα μισό μέτρο.

Α. Γαμάτοι μαλάκα. Και στο χωριό μου έτσι είναι τα μπαρμπάδια. Άλλοι ρυθμοί, πολύ πιο ανθρώπινοι. Εγώ γνώρισα μια γερόντισσα 95 χρονών μαλάκα, και με τον τρόπο που μου μίλαγε, τόσο σοφό, είχα χαθεί κανονικά. Εκείνη τη στιγμή σου λέω ήθελα να της κάνω έρωτα…

Β. Και η ντομάτα έχει γεύση ντομάτας.

Α. Και το αγγούρι είναι αγγούρι. Το κόβεις και μοσχοβολάει όλο το δωμάτιο. Ανάφη από παραλίες τί έλεγε;

Β. Απίστευτες. Ήταν κάτι παραλιάκια που ήσουν μόνος σου. Απλά είχε πολλές τσούχτρες.

Α. Αυτό σημαίνει ότι τα νερά ήταν καθαρά – κι άσε τις μπλε σημαίες.

Β. Πώς το’ πες αυτό πριν…’ξενοδοχείο δισεκατομμυρίων αστέρων’ – κανονικά. Κι ήταν και κάτι παιδιά με όργανα, και ανάβαμε κάθε βράδυ φωτιά…

Α. Μαλάκα κομπλέ…εμείς πάνω στο χωριό πηγαίναμε σε ένα πολύ προσεγμένο (αλλά καθόλου κυριλέ) μπαράκι με έντεχνα που έχει ανοίξει ένας παλιός αναρχικός…

Β. Δηλαδή γίνονται πράγματα στο χωριό…

Α. Ρε σου λέω πολύ κομπλέ.

Β. Μαλάκα έμαθα ντιτζεριντού φίλε. Μου έμαθε ένα παλικάρι με τζίβες ως τον κώλο. Ήταν όλος τατού μαλάκα. Και μαλάκα ήταν και ένας ντόπιος που μας πήγε με τη σχεδία για ψάρεμα, και βγάλαμε ένα σαλουμπάρδο 5 κιλά..

Α. Πσς γαμώ μαλάκα μου…σαλούμπαρδος, το καλύτερο ψάρι…

Β. Όχι μαν, άλλο είναι το καλύτερο “ψάρι” (κλείνει μάτι). Το γυναικείο…

Α. Το γυναικείο ψάρι;

Β. (γέλια) …για τα γκομενάκια λέω ρε! Έφαγες τίποτα;

A. Έπαιξα μια γειτόνισσα στο χωριό.

B. Ωραίος…είσαι λόκο.

Α. Άντε ρε, την κάνω.

Β. Άντε ρε μαν, πάουερ.

Α. Τηλεφωνάκι.


25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αχ βρε παιδιά...καλοκαιράκι...με ταξιδέψατε...

"Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε"

Κίμωνας

Ανώνυμος είπε...

http://poustia.tumblr.com/page/3#7732034867

<3 <3 <3

Ανώνυμος είπε...

Θυμήθηκα τώρα κάτι που μου χε πει ο συγχωρεμένος ο παππούς μου τον χειμώνα του '97. Έξω έριχνε πυκνό το χιόνι.

"Γιέ μου (έτσι με έλεγε πάντα ο καημένος) ο ύπνος τρέφει τα παιδιά κι ο ήλιος τα μοσχάρια"

Χρήστος aka mc Robocop

pandora είπε...

το κομπλέ έγινε η νέα έκφραση της πιάτσας ε? χαχαχα

Ανώνυμος είπε...

Ω! ρε καλτ

Ανώνυμος είπε...

Λείπει μια ρετσίνα να παγώνει στη θάλασσα ανάμεσα στους βράχους, δίπλα εννοείται το καρπούζι, και το ιεροτελεστικό κόψιμο της ντομάτας σε πλαστική γαβάθα μπροστά από ένα σετ αρχίδια-τσουτσούνα

Ανώνυμος είπε...

καη μην ξεχνάμε το καλό χύμα κρασί

Ανώνυμος είπε...

Αυτός ο διάλογος πρέπει να μείνει στην ιστορία κανονικά φίλε. Έτσι μιλάγανε τη δεκαετία του 10.

Filthy_Pagan είπε...

Απορώ αν οι μισοί απόσους σχολιάσανε καταλάβανε την γαματοσύνη της παραπάνω ανάρτησης. Θα τα πούμε του χρόνου πιο "ελευθεριακοί" απο ποτέ.

Filthy_Pagan είπε...

falibμετά απο συνάντηση με τον φίλτατο cpt. obvious, το σχόλιο μου κρίθηκε ως υπερβολικό. Οπότε το αποσείρω. Με την παραπάνω μου δήλωση και σύμφωνα με τον νόμο του Ιντερνετς περί τρόλλινγκ να ξέρετε πως όποιος σπαστεί απο εδώ και περα έχει κάθε δικαίωμα να κοπεί.

Фе́ммe скатале είπε...

Επιτέλους!!!

Και η ντομάτα έχει γεύση ντομάτας.
Α. Και το αγγούρι είναι αγγούρι. Το κόβεις και μοσχοβολάει όλο το δωμάτιο.

Ναι ρε πουστη ναι ναι... Να τους φάμε όλους τους αθενσβοϊδια.

Ανώνυμος είπε...

Μαλάκα, εγώ πήγα Νικαριά για να στηρίξω το πληγωμένο από τη φύση νησί.

Σε όλη τη διαδρομή από τη Σάμο το μυαλό μου βρισκόταν στο Να. Με το που έφτασα οι σκέψεις σταμάτησαν και ο βουβός πόνος έδωσε θέση στη ψυχρή λογική. Μάκη είπα, ας πούμε ότι με λένε Μάκη, θα κάνεις αυτό που πρέπει. Δεν έχασα χρόνο πήγα στη παλιά μου καβάντζα, έστησα. Μπορεί να μην είχα καθόλου σκια ή παρέα αλλά έκανα το καλό.

Το βράδυ ήταν όλα τα ίδια. Αν καθόμουν "μέσα", τα αστέρια, σαν κρεμόμενα κεριά, μου κράταγαν ρυθμό τρεμοπαίζοντας στα μάτια μου. Τα πανηγύρια, οι ντόπιοι, ο Χριστός, ο χρόνος που κυλάει αλλιώς, όλα είναι εκεί και τους ευχαριστώ για τις καλύτερες και πιο ηλιόλουστες διακοπές της ζωής μου.

A Grouvalos from the future. Love.

Goatboy είπε...

Αριστούργημα.

Ανώνυμος είπε...

Σας ζηλευω λιγο

pliktrologio είπε...

Καθοριζει την αισθητικη μου αυτη η αναρτηση..Μπραβο!Γενικα συναντησαμε κ κατι παληκαρια απο Ισπανια...ειχαν ερθει με τα ποδια..

Ανώνυμος είπε...

respect

Bard Chris είπε...

Αγκυροβόλι ψυχής οι ακροβολισμένες γραφικές εικόνες μιας αλλοτινής πατρίδας! Μοσκοβολά ο αέρας θυμάρι και άλας και λόγια απλά, καθώς του ποιητή η επιθυμία (βλέπε Σεφέρη, ή μάλλον, διάβαζε, πού-και-πού). Παρα θιν΄αλός κι εγώ, πληκτρολογώ τούτες τις κρουστές σκέψεις, αυθόρμητο κέρασμα στην παταγώδη συντροφιά σας.
Κύριοι, είμεθα δέσμιοι του wi-fi και πειρατές των αιθέρων την ίδια στιγμή. Νόημα. Ν-ό-η-μ-α. Πςςς..."Νό" ή "μα"; Ιδού η απορία!

ase min pareksigithoume είπε...

http://athensmagazine.gr/portal/restaurants/articles/6559

file metexneio exeis meinei tragika piso...
i pragmatikotita se exei kseperasei

ase min pareksigithoume είπε...

http://athensmagazine.gr/portal/restaurants/articles/6559

siggnomi. auti einai i sosti dieythinsi

ase min pareksigithoume είπε...

athensmagazine.gr/portal/restaurants/articles/6559

ta katafera...

Ανώνυμος είπε...

Επικό όπως πάντα, αλλά σιγά μη βρεις κόσμο να κόβει ντομάτες και αγγούρια και να πηγαίνει για ψάρεμα. Η νέα γενιά βαριέται και τα θέλει όλα έτοιμα

Ανώνυμος είπε...

XAXA TELEIOS O APO PANW

Ανώνυμος είπε...

εμείς να πούμε πηγαίναμε κάποτε στην Ανάφη πριν να γίνει της μόδας. Τότε που δεν είχαν χτίσειπαντού ξενοδοχεία. Και στην Πάρος, πριν να ανοίξουν όλα αυτά τα Πούντα Μπιτζ και οι σαχλαμάρες. Είχαμε θυμαμαι ένα μηχανάκι, σκέτο γαϊδούρι, παντού σε πήγαινε, δε σε πρόδιδε ποτέ. Ε με αυτό λοιπόν και ένα πανέρι φρούτα γυρνοβολούσαμε σε όλες τις παραλίες. Μετά ήρθαν τα ξενοδοχεία και οι πλαζ.
Αχ, τι θυμήθηκα τώρα...

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=1IshYR7hZHM


μετέχνιο καιρος να χτίσεις καλλιτεχνικές συμμαχίες.

άιντε περιμένουμε...

Ανώνυμος είπε...

Γυφτια, πλαστική καφέ παντόφλα, 3εκατοστα νύχια στα πόδια, βρομερές μασχάλες το κείμενο.

Δεν πα να πιάσετε δουλειά σε κανα frozen yogurt ρε λεμέδες που θέλετε και τέχνη.

Στραβαδια.