Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Σωτήρης Τσέρκης. Ένας αντιήρωας στην εποχή της εγκατάλειψης...




του Ρόκκου Ανκουλέ
(κείμενο που γράφτηκε τον Απρίλιο, αλλά δεν δημοσιεύτηκε γιατί ο Ρόκκος το ξέχασε)




Απρίλιος 2012. Μεγάλη Παρασκευή στο Θολό Μεσσηνίας.

Μια ακαθόριστη δύναμη με σπρώχνει σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο, σ' αυτήν την πανέμορφη γωνιά της Ελλαδίτσας μας. Όλη αυτή η κατάσταση με τη Μέρκελ, την κρίση, τους αετονύχηδες που πλούτισαν εν μια νυκτί αλλά ποτέ δεν έφεραν πίσω τα κλεμμένα, θαρρείς μας σπρώχνει σε πιο γνήσιες εμπειρίες.

Αυτήν την εποχή ανθίζουν οι φυστικιές. Το άρωμά τους σε τυλίγει θυμίζοντάς σου ότι φτάνεις στο Θολό. Πολλές οι ερμηνείες για το όνομά του. Κάποιοι ντόπιοι λένε ότι έρχεται κατ' ευθείαν από την αρχαιότητα, ως μια παραλλαγμένη εκδοχή του Ακάλθανος, όπως λεγόταν η ευρύτερη περιοχή, σύμφωνα με ερμηνείες. Άλλοι ισχυρίζονται ότι αναφέρεται στον πρώτο τσιφλικά της περιοχής, τον Ιταλό έμπορα και περιηγητή Bonjatοlli, τον οποίο, ένας ξεχασμένος θρύλος θέλει να αγάπησε όσο τίποτα αυτό το χωριό και τους ανθρώπους του. Έχτισε μάλιστα, λένε, ένα από τα πιο περίλαμπρα κάστρα αλλά και ικανές εγκαταστάσεις για τους κατοίκους του, που όμως τίποτα απ' αυτά δεν σώζεται, δυστυχώς. Υπάρχουν φυσικά και οι ποιητές. Αυτοί ισχυρίζονται ότι η ονομασία του χωριού οφείλεται σε ένα σπάνιο φαινόμενο που γίνεται αντιληπτό μόνο μια φορά το χρόνο. Λίγο πριν το θερινό ηλιοστάσιο, το χάραμα, στην πάνω βρύση του χωριού εμφανίζονται οι "πουσαβρούτσες", τοπική ονομασία για τις νεράιδες. Αυτές, εμφανίζονται στον εκλεκτό οδοιπόρο που θα σταματήσει να πιει νερό στη βρύση, εάν η ψυχή του είναι καλή, και τον τυλίγουν στην άχλη τους (εξ' ου και "θολό") τραγουδώντας του μελωδίες απόκοσμες. Είναι πολύ τυχερός όποιος καταφέρει να ζήσει αυτήν την καθαρτική εμπειρία. Μάλιστα οι γεροντότεροι, πριν πεθάνουν συνήθιζαν να ιχυρίζονται ότι γνώρισαν κάποτε ένα παλικάρι από διπλανό χωριό που συνάντησε τις πουσαβρούτσες. Είχε μάλιστα γραφτεί και ένα τραγούδι που κανείς δεν θυμάται πια. Μήπως, σκέφτομαι εγώ, η ερμηνεία για το όνομα του χωριού δεν είναι κάποια απ' αυτές, αλλά όλες μαζί; Μμμ.... μάλλον.

Διασχίζω τον απέραντο θολό βάλτο που περικλείει το χωριό, πάνω στην παλιά ξύλινη γέφυρα. Ό,που να 'ναι φτάνω. Και τότε τον βλέπω. Μια γνώριμη φιγούρα που σεργιανά πάνω την ξύλινη γέφυρα. Είναι ο Σωτήρης ο Τσέρκης, ο άνθρωπος που συγκλόνισε την Ελλάδα και το Εξωτερικό πριν δύο χρόνια, μέσα από την εξομολόγησή, του στο ντοκιμαντέρ του Τάσσου Σώντερς "Τόπων Μύστες".

Σταματώ το αυτοκίνητο δίπλα του. "Σωτήρη..."
Κοντοστέκεται. Κάνει να σκύψει, με το χαρακτηριστικό τρόπο που οι άνθρωποι της επαρχίας σκύβουν "μέσα" στα αυτοκίνητα και μου δίνει και τα δύο του χέρια, ενώ παράλληλα μου λέει κάτι που δεν το καταλαβαίνω. Ανοίγω το παράθυρο να τον ακούσω. Γελάει ενώ τα τραχειά του χέρια δεν αφήνουν το παράθυρο να κατέβει. Βγαίνω έξω. Έχουμε να πούμε τόσα πολλά.

Ψηλός, με μακρυά μαλλιά και σχεδόν στρατιωτικό παράστημα. Έτσι, λέω, θα 'ταν και ο προπάππος του, ο προπάππος όλων μας, Κολοκοτρώνης, αν ζούσε σήμερα. Του το αναφέρω. Ναι, λέει και με κοιτάζει. Αποφασίζουμε να πιούμε έναν καφέ ελληνικό στο καφενείο του χωριού. Βάζω μπρος το αυτοκίνητο και ξεκινάμε. Τα πρώτα σπίτια αρχίζουν να αχνοφαίνονται. Γιαγιούλες, όμορφες σαν το θάνατο κάθονται στα καρεκλάκια δεξιά και αριστερά του δρόμου. Να η πλατεία στο βάθος. Παρατηρώ μαγεμένος την καταπληκτική λαϊκή αρχιτεκτονική των σπιτιών. Τα πιο πολλά είναι από τη δεκαετία του '80. Πού και πού ρίχνω καμιά κλεφτή ματιά στον καθρέφτη, ίσα για να σιγουρευτώ ότι ο Σωτήρης τρέχει από πίσω μου. Κουκκίδα πια, αλλά εκεί... ο άτιμος.


Παραγγέλνω καφέ, έτσι όπως ξέρω ότι τον παραγγέλνουν σ' αυτά τα μέρη. Έναν ελληνικό λέω, και νεράκι!  Σε λίγη ώρα βρίσκομαι να πίνω τον ωραιότερο καφέ ελληνικό, κάτω απ' τον ίσκιο του Πλάτανου. Στα αυτιά μου ακούω κλαρίνο. Μόνο που κλαρίνο δεν υπάρχει... Ακούω τον ήχο από το ξεχασμένο ρυάκι. Να, και οι κοπέλες με τα σταμνιά. Βυθίζομαι στη φαντασίωση όταν με διακόπτει ο Σωτήρης, που εν τω μεταξύ έφτασε.

Να σε κεράσω κάτι; Νερό; ρωτάω. Μα, αν πιω νερό τώρα θα ψοφήσω. Τσίπουρο. απαντάει.
Τον ρωτάω αν άλλαξε η ζωή του μετά το ντοκιμαντέρ.
Ξέρεις κάτι; μου απαντά, δεν το έχω δει. Δεν πιάνουμε όλα τα κανάλια. Ήταν καλό;
Του απαντάω ότι χάλασε ο κόσμος. Και ο ίδιος ήταν κούκλος. Γελάει... Γέλα Σωτήρη μου...
Βγάζω το Macbook pro και του καίω ένα dvd, ενώ την ίδια ώρα κάποια παιδιά με μηχανάκια περνούν και του φωνάζουν κάτι. Τους γνέφει κάτι σαν "Αύριο, αύριο".

Τώρα είμαι καλά, συνεχίζει. Ο δήμαρχος του έχει αναθέσει ένα από τα κορυφαία πόστα στα πολιτιστικά του δήμου. Αύριο (Μεγάλο Σάββατο) θα είναι υπεύθυνος για τα δυναμιτάκια που θα πέσουν στην Ανάσταση. Μου εξηγεί με λαχτάρα, πόσο καλά προετοιμασμένος πρέπει να είναι. Πρέπει να κρατήσει τις ισορροπίες. Να προστατεύσει τα μικρά παιδιά και τους γέροντες, αλλά ταυτόχρονα να σκάει τα μεγαλύτερα και τα πιο ηχηρά. Θα φοράει τα κυνηγετικά του...  Και δεν είναι το μόνο πόστο. Τα απογεύματα, εθελοντικά, κάθεται στον κεντρικό δρόμο του χωριού και τσεκάρει αυτοκίνητα. Καμιά φορά σταματάει κανένα και τους δίνει λάθος πληροφορίες, όπως απαιτεί η τοπική παράδοση. Και ο Σωτήρης τιμάει τις παραδόσεις όσο κανένας.

Η ζωή για τον Σωτήρη τον Τσέρκη συνεχίζει σε αργούς ρυθμούς. Δεν δουλεύει πια στα χωράφια του κυρ Γιάννη του Μπίμπου. Το χωριό άνοιξε την αγκαλιά του και τον δέχτηκε με στοργή. Τώρα πια σκάβει στα χωράφια όλων. Μένει στο παλιό πατρικό του. Χρειάστηκε βέβαια να κάνει τις απαραίτητες εργασίες αναστήλωσης, ώστε να είναι κατοικίσιμο. Έφτιαξε ένα σκαλοπάτι που έσπασε, της εξωτερικής ξύλινης σκάλας λέει, και τώρα είναι κούκλα.

Θα ήθελα να σε φωτογραφήσω εκεί. Δεν θα μου χαλάσεις χατίρι; Ξεκινάμε. Γελάει όλη την ώρα της φωτογράφησης. Συνεργάζεται. Μου προτείνει να τον φωτογραφήσω στη βρύση του χωριού.
Θα δούμε και νεράιδες; ρωτώ
Αμα είσαι καλό παιδί, απαντά σχεδόν παιδικά.

Ξάφνου, η φωτογράφιση διακόπτεται όταν σταματά μπροστά μας ένα αγροτικό. Ταράζεται
Θα σε δώ στην ανάσταση, μου λέει κοφτά και δίνει ένα σάλτο να ανέβει μονομιάς στην καρότσα. Είναι κι άλλοι εκεί. Κατεβαίνουν. Τον σηκώνουν από χάμω. Δε χτύπησα πολύ, φωνάζει πνιχτά. Μονάχα που δε νιώθω το πόδι μου... Πάω κοντά. Κάποιος με κρατά σε απόσταση. Εντάξει είναι... μου λέει. Τον απιθώνουν στην καρότσα. Καθώς το φορτηγάκι απομακρύνεται, βλέπω το χέρι του να σηκώνεται και να μου γνέφει.

Γεια σου Σωτήρη! Γεια σου μάτια μου! Θα σε δώ αύριο! Στην Ανάσταση!...  Το dvd!....  δεν το πήρε....




 Απρίλιος 2012. Ανάσταση στο Θολό Μεσσηνίας.


 Όλο το χωριό φοράει τα καλά του. Να και ο μεγάλος τελετάρχης με τα δυναμιτάκια. Φοράει όντως κυνηγετικά. Είναι ψηλός. Τα παιδιά έχουν κάνει έναν κλοιό γύρω. Αυτός τα διώχνει, σκάζοντάς τους γουρούνες στη μούρη. Πανζουρλισμός. Έρχεται κοντά μου.

Δεν είναι ο Σωτήρης....

Ρωτώ, τί έγινε ο Σωτήρης;...μα δε μου απαντά κανείς... Σκύβουν τα πρόσωπα, γυρνούν και φιλιούνται μεταξύ τους. Να και μια γνωστή φιγούρα. Βέβαια. Ήταν χθες στο φορτηγάκι. Αυτός που με καθησύχασε. Με γνωρίζει. Πάω προς το μέρος του. Τον ρωτάω με τα μάτια. Δακρυσμένα.

"Καλή Ανάσταση, ρε... " μου απαντάει και με χτυπάει στην πλάτη.

Μένω στη μέση του περίβολου της εκκλησίας μέχρι το ξημέρωμα κλαίγοντας. Κοιτάζω τον ουρανό.
Μαγκίτη... ψελλίζω. Ο ουρανός μ' ακούει και αρχίζει να κλαίει μαζί μου. Μια τραχειά αντρική φωνή από ένα μπαλκόνι ακούγεται να λέει: "Γαμώ το Χριστό μου, αύριο θα ψήσουμε μέσα..."







30 σχόλια:

Νίκη Λάουντα είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=AsdGKkoZwHM&feature=related

μπορεί να μην άκουσες ποτέ σου αυτό το τραγούδι, για σένα ρε παλικάρι.

Ανδρέας Βανδουλάκης είπε...

Δλδ τι έπαιξε;πέθανε από το σάλτο που έριξε στη καρότσα ή του την είχαν στημένη οι χωριανοί ή απλά ήταν απογοητευμένοι όλοι που έχασε ο Σωτος δουλειά που είχε αναλάβει; Η πένα του Ανκουλε βαριά και δυσνόητη όπως πάντα.

Ανώνυμος είπε...

προς Ανδέα Βανδουλάκη.

Δυστυχώς, φίλε μου... Τώρά, το γιατί και το πώς δεν μπορούμε να τα ξέρουμε. Αλλά δεν έχει σημασία. Η φάση ήταν προδιαγεγραμμένη.

Biologos είπε...

Mήπως κι αυτός, σαν ένας άνθρωπος λαϊκός,όπως όλοι μας, πήγε για ανάσταση στο...τζόκεν?

Ανώνυμος είπε...

ΣΩΤΗΡΗ ΕΣΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ .. Η ΚΑΛΗ ΣΟΥ Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΦΤΑΙΞΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ... ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕΣ ΑΛΛΕΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙΣ ... ΚΑΛΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΚΟΥΡΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΗ ...


http://www.youtube.com/watch?NR=1&feature=fvwrel&v=jj7ayKrtiyc

Ανδρέας Βανδουλάκης είπε...

Α ρε Σωτο, ακόμα σε θυμάμαι να παίζεις μπάλα ξυπολισιά στις αλάνες της Νέας Φιλαδέλφειας. Θα τα πούμε στη γειτονιά των Αγγέλων...

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΙΔΙΑ
Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ
ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΧΤΕΣ
ΗΤΑΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΩ.

Ανώνυμος είπε...

1ρε σωτο,εκει στη γειτονια των αγγελων,ριξε και μια ζεμπεκια για μας.
το πηρε διπλα της η παναγια.
μας αφησε τους σκορπιον...

Ανώνυμος είπε...

Θε μου,φυλα τον μαρκο τον πελωνη και το Μαρακι μας...

Ανώνυμος είπε...

καλο ταξιδι σωτο! ολη η νεα φιλαδελφεια κλαιει..

αφιερωμενο:
http://www.youtube.com/watch?v=6-z0M3M0LDs

ατακσ είπε...

Γιαγιούλες, όμορφες σαν το θάνατο..

Ανώνυμος είπε...

Να ταν και αλλος που λενε και στο χωριο μου..

Σωτο δικο σου αυτο..

http://www.youtube.com/watch?v=k-WshaBDphE&feature=related

Ανώνυμος είπε...

ΡΕ ΣΑς ΛΕΩ ΔΕ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΣΩΤΟΣ
ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΞΑΝΑ ΧΤΕΣ ΕΞΑΡΧΕΙΑ
ΣΤΟ ΜΠΑΡ 35
ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΕΝΑΚΗ 35
ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΡ ΛΕΓΕΤΑΙ 35
ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ;;
ΠΗΡΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ,
ΣΤΗ ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΑΚΙ..
ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΕ ΚΟΥΤΑΚΙ..
ΣΤΟ ΑΣΠΡΟ ΠΛΑΙΣΙΟ..
ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΩΣ ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ
ΚΑΙ ΦΟΡΑΓΕ ΜΠΛΟΥΖΑ ΑΪΡΟ ΜΕΙΝΤΕ.

Ανώνυμος είπε...

Ήμουν στο στρογγυλοφάναρο που χαιρετήθηκε με το Σωτηράκη..Μια διόρθωση μόνο:δε μας υποσχέθηκε ότι ..."αύριο", αλλά μας συμβούλευσε.Όλους Μας."Ave rum"..."Χαίρε, ω Αλήθεια"...Παραλίγο να σε πιστέψω ρε Σώτο,παραλίγο...

Ανώνυμος είπε...

kano post mono kai mono epeidh
sto arithmo pou prepei na grapso
gia na apodeixo oti den eimai robot
bghke to 666...

.

Ανώνυμος είπε...

Charles Barkley, Larry Bird, Clyde Drexler
Patrick Ewing, Magic Johnson ,Michael Jordan, Christian Laettner, Karl Malone, Chris Mullin, Scottie Pippen, David Robinson & John Stockton.

DREAM TEAM 1992

1451 είπε...

Αγνή, ανόθευτη ταξιδιωτική εμπειρία από μια Ελλάδα που δεν θα βρείτε στα ταξιδιωτικά φυλλάδια.

Ανώνυμος είπε...

Θα παραδώσω τα χαρτιά της διαγραφής μου στο γραφείο σας αύριο το πρωί.Οξύς-στομαχικός-πόνος.

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ....ΣΚΟΡΠΙΟΝ http://www.youtube.com/watch?v=akUJ-Cd0hxw&feature=related

Ann al'Bleach είπε...

Δυστυχως εσεις και εμεις τον σκοτωσαμε, με την μανια μας να φερουμε στην επιφανεια μια κατατρεγμενη ψυχη.Μια ψυχη που δεν ηθελε την καλπικη λαμψη του συγχρονου τροπου ζωης.Λαβωθηκε τοτε μικρος στο ποδαρακι του το αγιο, του πηρε ποσα χρονια να αναρρωσει.Ομως επειδη οι ανθρωποι ειναι βρυκολακες και θελουνε να ρουφανε μεχρι τελευταιας σταγονας οτι μπορει να τους θρεψει, δεν αντισταθηκε κανεις μας και θελαμε να τον τραβηξουμε ξανα στα φωτα της δημοσιοτητας.Του χαριστηκε ο μαγκιτης μια φορα με αριστουργηματικο κατα τ αλλα "Τοπων Μυστες".Το τελευταιο χτυπημα ομως και η εσχατη πληγη οπως βλεπετε επηλθε με αυτη την συνεντευξη.Δεν αντεξε ουτε το σωμα ουτε η ψυχη αυτη την βιαιη καταναγκαστικη προβολη απο ολα τα συγχρονα μεσα.
Tον Σωτηρη τον φαγαμε ολοι μας.

Ανώνυμος είπε...

Όχι ρε!

Αυτός που είδες να κυκλοφορεί στα Εξάρχεια δεν είναι ο Σωτήρης Τσέρκης! Είναι το παιδί που τον υποδύεται!

Ο Σωτήρης Τσέρκης ως μυθοπλασία πέθανε, αλλά το παιδί που τον υποδύεται κι εγώ το βλέπω από δω κι από κει!

Κατάλαβες?

Chuck Daly

Ανώνυμος είπε...

i think i saw him.
in a black car driving
around dodecanese...
maybe he is alive but hidin'...
like jim,and elvis..

ah!!god, forgive my mouth,
Lenny Wilkens

Ανώνυμος είπε...

Μη νομίζετε πως οι φαντασιακές κοινότητες δεν παύουν να συγκροτούν αυτό που αποκαλείται 'πραγματικότητα'.Αν ο κύριος Τσέρκης θέλει να αράζει πλατεία και συγχρόνως να είναι νεκρός,είναι επειδή μπορεί και το κάνει.Open your mind to the unknown και σταματήστε να είστε φλώροι.

P.J. Carlesimo

ΥΓ Lenny, πήρες γερόλυκο?

Ανώνυμος είπε...

i do confirm that he's in an island..
saw him yesterday tryin' to
find his fav casette to listen..
but he didn't had some yet..
rumours say that he' ll be delivered the next days..

how could i forget??
he was wearing a t-shirt
with the slogan:
''sometimes silence is the last border''

George Karl 1991-1998
(we dont forget 1996)

Ανώνυμος είπε...

nai george.alla:
http://www.youtube.com/watch?v=qvO3xm1JcOc

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Παιδια τον ειδα κι εγω 2-3 μέρες πριν τις εκλογές σε ενα καφενείο, στους "Θεσσαλούς" κοντά στη λεωφόρο Kαβάλας.

Παιδια εκανε προεκλογικό αγώνα, μοίραζε φυλλάδια! Ηταν με τρεις "πουσαβρούτσες" - κοπέλες ομορφες ολες τους - απο το θολό.

Ηθελα να του ευχηθώ καλά αποτελέσματα και να τον ρωτήσω για τις ιδέες του.

Δεν θα μάθω ποτέ.

Ανώνυμος είπε...

O Σωτήρης είναι ταυτόχρονα νεκρός και στα εξάρχεια. Σαν άλλη γάτα του Σρόντιγκερ ζει και δε ζει. Εκεί μαζί με τον Πέτρουλα, το Λαμπράκη και τον Τεμπονέρα.

Καλή σου κβαντικό ταξίδι Σωτήρη.

Ανώνυμος είπε...

Ενα μεγάλο γιατί, τίποτε άλλο... Καλό ταξίδι μπαγάσα...

kokoni είπε...

ζω χρόνια στην ελληνική επαρχία, από αποκεντρωμένη διοίκηση ανατολικής μακεδονίας και θράκης μέχρι και μεσσηνία πλέον. επιβεβαιώνω πως η ομορφιά της παράδοσης αποτυπώνεται με προβλέψιμη ακρίβεια στις ζωές μας. υγείες και καλή ζωή για όσες ξεμείναμε να ζούμε σε τυχαία μέρη της ελληνικής επαρχίας το 2021!