του Σέργιου Ασράφ
Σε είδα εκείνη τη σαρακοστή στο Αλ χιντ Αμπίμ.
Πασχαλιά μύριζε στα κούδια στο παράλι.
Κι αν αλυχτούσαν οι γκαμήλες τη στιγμή,
με ρούμι πέρσικο με πότισες -φαρμάκι-
ζωή χωρίς υπόνοια του πάθους, ανατολή,
σε ρώτησα παστρίκια πού κινούσες.
-Αλγέρι! Με κούρσεψαν οι άνεμοι της λήθης.
Πηγαίνω μια λαμπάρδα* στο παιδί μου
γιατί το πάσχα δεν έχρεε στο Αλ χιντ Αμπίμ.
-Τί λαμπάρδα; Σημάδια έχει της Άνοιξης; Λουλούδια;
-Όχι, ουχί...είναι ένας αυγουλίνος. Δες το!
-Στρουμφ είναι, είπα και έσβησα το τσιγάρο.
με έκαιε...
(Το ποίημα έχει μελοποιηθεί από τον Κούρτη Φίνο)
*λαμπάρδα = η λαμπάδα
Ο Σέργιος Ασράφ είναι από την Παλαιστίνη, "εκεί που ενώνονται οι κόσμοι", όπως λέει ο ίδιος. Ζει 8 χρόνια στη χώρα μας και η τελευταία του συλλογή Πες μου, δεν ήξερες, δε ρώταγες; Τρελάθηκα και σώθηκα ήδη διακρίνεται. Στον ελεύθερο χρόνο του βλέπει παλιές, καλές ελληνικές ταινίες.
Αναρτήσεις
